Na 11 jaar schrijven over de lokale politiek leek me de tijd gekomen om me niet langer in eufemismen proberen uit te drukken, maar om de dingen gewoon bij hun naam te noemen.
Dus concludeerde ik gisteren, dat er in Enkhuizen sprake was van een corrupte bestuurscultuur.
Het begrip corruptie kan op verschillende manieren worden gedefinieerd. De definitie waar ik (in dit geval) de voorkeur aan geef is de volgende.
Machtsmisbruik ten bate van persoonlijke belangen.
Het machtsmisbruik bestaat uit het feit dat de raad (het hoogste orgaan binnen de gemeente) mij het recht op inspraak ontzegt met behulp van een drogreden.
Het collectieve persoonlijke belang kan als volgt gedefinieerd worden.
Het voorkomen van gezichtsverlies als gevolg van het feit, dat de gemeente Enkhuizen miljoenen aan inkomsten is misgelopen bij de “verkoop” van de concessie “herinrichting recreatieoord”.
Een verlies aan inkomsten, dat het gevolg is van een combinatie van factoren. Verregaande onbekwaamheid van de gemeentelijke onderhandelaars en haar toezichthouder, de gemeenteraad.
Voor wat betreft de bekwaamheid van de onderhandelaars kan worden gesteld, dat het college gemeend heeft (om haar moverende redenen) niet advies van de rekenkamer op te volgen. [Aanstellen van een ter zake kundige projectleider]
Maar ook, dat de aan de gunning gestelde voorwaarde bestond uit een wassen neus en dat de bewering, dat sprake was van een marktconforme bieding, niet juist is, maar berust op een (al dan niet opzettelijk gemaakte) denkfout.
Tot de onbekwaamheid van haar toezichthouder reken ik het feit, dat men niet ingreep toen het oorspronkelijke uitgangspunt (gronduitgifte door middel van erfpacht) werd verlaten en werd omgezet in verkoop van de grond.
Dat zij het misbruik van bevoegdheden door het college (op grond van artikel 169 lid 4 van de gemeentewet) nooit aan de orde heeft gesteld.
En voor twijfel aan de bekwaamheid van de toezichthouder is al helemaal geen plaats meer als men de raadsvergadering van september 2020 beluisterd.
Het onderwerp betreft een gewijzigde regeling bestemmingsplan REZ. Het is de derde versie van het bestemmingsplan. De wijzing zelf wordt door geen enkele partij ter sprake gebracht. In plaats daarvan een litanie over zaken aangaande het REZ, waarover men in het duister tast.
Kortom, het hoogste orgaan binnen de gemeente (de gemeenteraad) gebruikt haar macht niet om zaken (die fout zijn gegaan) aan het licht te brengen, maar ze gebruikt haar macht om te verhinderen, dat er zaken (waaronder hun eigen tekortkomingen) aan het licht gebracht worden.
En die handelswijze heeft uiteindelijk alleen maar tot gevolg, dat er op termijn een corrupte bestuurscultuur zal ontstaan.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 