Corrupte bestuurscultuur.

Op elke raadsagenda staat onder agendapunt 4 trots het “spreekrecht” vermeld. De mogelijkheid voor elke burger om een kwestie (die niet op de agenda staat, maar die in zijn ogen wel aandacht verdient) onder de aandacht te brengen van het hoogste orgaan van de gemeente. De gemeenteraad.

De kwestie die ik onder de aandacht van de raad wilde brengen was de volgende. Over de status van een document (het taxatierapport op basis waarvan het college concludeerde, dat de bieding voor de REZ concessie marktconform was) bestond onduidelijkheid.

Het college had (drie jaar eerder) door middel van een raadsbrief laten weten dat het document “geheim” was. De raad had deze geheimverklaring echter nooit bekrachtigd.

Dat maakt, dat deze geheimverklaring van rechtswege ongedaan was gemaakt en dat daarmee de grondslag voor de weigering mij het document ter inzage te geven niet bestond en het college dus onrechtmatig handelde door mij inzage te weigeren.

Echter, om juridische haarkloverij over dit onderwerp te voorkomen, vroeg ik het Presidium (overleg tussen fractievoorzitters onder voorzitterschap van de burgemeester) te bewerkstelligen, dat de raad datgene zou doen wat ze tot op dat moment had nagelaten.

Inzage te vragen in het (door het college) geheim verklaarde document en op basis van die inhoud te bepalen of het document (drie jaar na dato) nog steeds geheim moest blijven.

Het college had daarvoor een aantal redenen opgegeven. De raad is de enige instantie die in staat is te beoordelen, of die redenen nog steeds van kracht zijn.

Hoewel het college de bevoegdheid van de raad (om een dergelijk oordeel te vellen) betwist, kan daarover naar mijn mening geen misverstand bestaan. De raad is te allen tijde bevoegd om inzage te vragen in door het college geheim verklaarde documenten.

Zou dat anders zijn, dan zou de raad haar toezichthoudende functie niet kunnen uitvoeren.

De vraag was dus niet of de raad bevoegd was, maar of zij bereid was gebruik te maken van haar bevoegdheid.

Uit de gang van zaken blijkt, dat de raad niet bereid was om gebruik te maken van haar bevoegdheid, maar zich tevreden stelde met een door het college afgegeven verklaring, waarin deze de noodzaak tot geheimhouding bepleitte.

Die verklaring werd mij onthouden, zodat het Presidium haar besluit (tot het afwijzen van mijn verzoek) nam op basis van een eenzijdige voorstelling van zaken. Evenmin liet het Presidium mij weten waarom ze mijn verzoek had afgewezen.

Als ik me vervolgens, met een beroep op mijn spreekrecht, tot de voltallige raad wil wenden, wordt mij de uitoefening van dit recht door de raad ontnomen, met behulp van een bureaucratische drogreden. (Ik verzet me niet tegen een besluit van het gemeentebestuur, maar tegen een besluit van het Presidium)

Dat de raad weigert van haar bevoegdheid (tot het houden van toezicht) gebruik te maken, kan geen andere reden hebben, dan dat ze zich liever deelgenoot laat maken aan een doofpotconstructie, dan dat ze aan waarheidsvinding wil doen.

Daarmee levert zij het bewijs voor een corrupte bestuurscultuur, waarin het niet alleen mogelijk is om gemeentelijke grond ver beneden haar werkelijke waarde aan speculanten te verkopen, maar ook om vergunningen te verlenen die niet in overeenstemming zijn met de Provinciale regelgeving op het gebied van ruimtelijke ordening.

Daarover het gesprek aangaan met de raad is zinloos gebleken, hoe de provincie de gang van zaken zal beoordelen, kan ik u hopelijk eerdaags laten weten.