Balvaardigheid

Emile van Marle (D66) is het langst zittende raadslid en daarom nestor van de raad. In zijn algemeenheid wordt de nestor aangewezen als plaatsvervangend burgemeester.

Hij was er bij (en stemde voor) toen de gemeente in 2009 besloot om € 92,- per m2 te betalen om grond op het REZ te kopen, die ze reeds in bezit had.

Zijn toenmalige fractievoorzitter zei daarover, “je buurman ’s grond komt maar één keer te koop”. Een buitenkansje dus. Waarna dezelfde grond 3 maanden later (voor een lager bedrag) weer in erfpacht werd uitgegeven.

Inderdaad, door een wethouder die lid was van D66 en verantwoordelijk was voor de eerdere “grondaankoop”.

Van Marle was er ook bij en stribbelde evenmin niet tegen, toen de gemeente alle grond op het REZ voor pakweg € 2,- per m2 verkocht aan een speculant.

Ondanks dat Emile alle ontwikkelingen op het REZ heeft meegemaakt, heeft hij zijn portefeuille (zoals bleek tijdens de laatste bespreking over het REZ op 29 september jl.) aan zijn fractiegenoot mevrouw Buit overgedragen.

Deze mevrouw liet tijdens de vergadering weten, geen helder beeld te hebben van de ontwikkelingen in het gebied. Iets wat ik wel kan vaststellen, maar haar moeilijk kan kwalijk nemen. Ze weet (anders dan Van Marle) niets van de voorgeschiedenis.

Bovendien stond ze daarin niet alleen. Dat gold ook voor vrijwel alle andere raadsleden die geen idee hadden wat er op het REZ stond te gebeuren. Totdat raadslid Jans (HEA) op het briljante idee kwam, “laten we daar niet langer de wethouder mee lastig vallen, maar het vragen aan de nieuwe eigenaar van het recreatieoord, Droomparken.”

Emile is naast fractievoorzitter, nestor en plaatsvervangend burgemeester ook nog getrouwd met Lydia. Ik ken haar niet, maar wat me wel is opgevallen, is dat ze de onzin die Mohamed Abdellaoui over mij en mijn blog op Facebook meent te moeten debiteren, leuk vindt.

Alhoewel, zo bijzonder is het nu ook weer niet, omdat de gevoelens die hij (en zijn broer Ilias) publiekelijk uitdragen, heimelijk ook door de lokale politieke machthebbers worden gekoesterd.

Vanwege een gebrek aan baltechniek spelen de gebroeders altijd onmiddellijk en op schaamteloze wijze op de man. Er zijn mij inmiddels, door beide heren, talloze uiterst vervelende karaktereigenschappen en andere geestelijke tekortkomingen toegeschreven.

Karaktereigenschappen, die (naar ik mag aannemen) met instemmend geknik zijn begroet, door onze machthebbers in de Breedstraat. De reden daarvoor is, dat onze machthebbers elke kritiek op hun balbehandeling beschouwen als kritiek op hun persoon.

Mijn kritiek inzake REZ betrof o.a. het feit dat de raad haar bevoegdheden aan het college had overgedragen. Dat is primair kritiek op de balbehandeling en niet op de persoon. Die komt pas, als men weigert kritiek op de balbehandeling serieus te nemen.

Dan de situatie waarin we ons nu bevinden. Mijn kritiek geldt alweer de manier waarop de raad meent om te moeten gaan met een begrip als geheimhouding. Net als bij het REZ lijkt men zich niet bewust van de eigen bevoegdheden en gedraagt men zich als een accountant, die bij de controle van de boeken van zijn cliënt genoegen neemt met een verklaring van de cliënt. Dat de boeken in orde zijn.

De doorsnee accountant heeft meer ruggengraat dan de leden van de Enkhuizer raad en geven hun goedkeuring pas af, nadat ze de boeken zelf hebben ingezien. Zo niet de Enkhuizer raad. Ze neemt genoegen met een verklaring over de reden voor geheimhouding, van een direct belanghebbende, het college, zonder na te gaan of de destijds gegeven reden nog steeds van toepassing is.

Een verklaring, die men bovendien doelbewust geheim probeert te houden en die alleen als gevolg van toeval boven water komt.

Enfin, inzake de geheimhouding hebben we inmiddels het stadium bereikt, dat het college schriftelijk heeft verklaard, dat doordat zij zichzelf geheimhouding heeft opgelegd, de raad de bevoegdheid niet heeft om die geheimhouding op te heffen.

Kritiek op deze manier van balbehandeling, zal door de raad wel weer worden uitgelegd als persoonlijke kritiek en dus zal men er wel weer het zwijgen toe doen. Zodat deze manier van denken geruisloos de nieuwe Enkhuizer norm zal gaan worden. .

Wat mij betreft, gaat mij in de eerste plaats om hoe het spel gespeeld wordt en niet om de poppetjes, die het in Enkhuizen spelen. Die mogen zichzelf enorm veel gewicht toe kennen, wat mij betreft staan ze voortdurend buitenspel.

Enfin, de broeders Abdellaoui fungeerden in dat opzicht als een kanarie in een kolenmijn. Als hun hulp wordt ingeroepen om mij zwart te maken, dat weet ik dat ik kennelijk iets trefzekers heb geschreven. Zoals deze keer over de raad die er klaarblijkelijk alles voor over heeft om haar verplichting (tot het houden van concreet toezicht op het college bijvoorbeeld) te ontlopen.

Hieronder een voorbeeld van de standpunten waar het echtpaar van Marle (en naar ik aanneem talloze andere politieke zwaargewichten) zich (in het geniep) in kunnen vinden en daarom “leuk” gevonden wordt.