Opschorten.

De hoorzitting inzake mijn WOB verzoek was op 22 oktober en ligt dus meer dan 6 weken achter ons. Hoewel me in het vooruitzicht gesteld was, dat men binnen de daarvoor gestelde termijn (6 weken) de beslissing van het college zou laten weten is dat niet gelukt.

Met andere woorden de gemeente is in gebreke gebleven.

Dat heeft uiteraard niets te maken met de complexiteit van mijn verzoek. Het inzage geven in het document, dat het college deed besluiten om de opdracht tot herinrichting van het REZ voorlopig onderhands te gunnen aan Orez BV.

Plus het document dat het college deed besluiten om de voorlopige gunning om te zetten in een definitieve onderhandse gunning.

Krachtens de WOB heeft elke burger recht op inzage in de documenten waarop het bestuur haar besluitvorming heeft gebaseerd. Dat recht heeft het college mij tot dusver ontzegt.

Door middel van de hoorzittingen heb het college laten weten waarom ik haar weigering onterecht vind. Het is nu aan het college haar definitieve besluit aan me mee te delen door middel van een “voor beroep vatbare” beslissing.

Dat “voor beroep vatbare” betekent, dat men mij de reden voor weigering moet mededelen, zodat ik de juistheid van die reden kan betwisten ten overstaan van de bestuursrechter.

Nu de termijn waarbinnen men mij had moeten informeren over de definitieve beslissing is verstreken, dien ik, om antwoord krijgen, de gemeente in gebreke te stellen voor het niet tijdig kenbaar maken van haar besluit.

Waarna (als de gemeente volhard in het niet nemen van een beslissing) ik de rechter kan vragen om de gemeente daar toe te dwingen. (Onder andere door het opleggen van een dwangsom).

Het is precies om dit soort van geharrewar te voorkomen, dat ik mijn voorkeur heb uitgesproken voor een politieke oplossing. Waarbij ik het presidium heb verzocht te bewerkstelligen, dat de raad de opgelegde geheimhouding van de beide documenten (3 jaar na dato) zou beoordelen op noodzakelijkheid.

Een verzoek waar de raad, zonder mij daarover te informeren, geweigerd heeft om aan te voldoen. Hoewel dat niet alleen haar democratisch recht, maar ook haar democratische plicht is om dat te doen.

Zoals momenteel de president van de VS beweert, dat hij de verkiezingen heeft gewonnen, zo beweert de gemeenteraad van Enkhuizen, dat herinrichting van het recreatieoord een financieel succes is.

In beide gevallen gaat het om wensdenken en bestaat er geen enkel bewijs voor de juistheid van de opvatting die wordt uitgedragen.

Enkhuizen is, door incompetentie van haar bestuur, miljoenen misgelopen bij de verkoop van haar recreatieoord. Spijtig, maar verder weinig aan te doen. De teerling is nu eenmaal geworpen en gedane zaken nemen geen keer.

Maar de eigen incompetentie is nooit een geldig excuus, om de uitvoering van de Wet Openbaarheid Bestuur op te schorten.