Tegen de wensen ingaan.

In aansluiting op wat ik gisteren schreef.

Een verzoek in inzage in een document waarvan geheimhouding is opgelegd moet (volgens een uitspraak van de Raad van State) worden uitgelegd als een verzoek om die geheimhouding op te heffen.

Geheimhouding kan worden opgeheven door degene die haar heeft opgelegd, in dit geval het college, dan wel een hogere instantie, de raad.

Kennelijk heeft het college mijn verzoek om opheffing aan de raad voorgelegd, samen met haar argumenten om die geheimhouding te bekrachtigen. Helaas gebeurde dat niet op een manier zoals die in de wet staat voorgeschreven. In een openbare raadsvergadering en binnen een bepaalde termijn.

Wat eveneens problematisch is, is dat als gevolg van die werkwijze de raad wel kennis heeft kunnen nemen van de argumenten (van het college) TEGEN openbaarmaking, maar dat haar (mijn) argumenten VOOR openbaarmaking zijn onthouden.

Zodat (als ze al een besluit heeft genomen) dat besluit alleen maar gebaseerd kan zijn op een eenzijdige voorstelling van zaken.

Ik hoef niet te bewijzen, dat ik recht heb op openbaarheid, dat staat in de wet. Daarop zijn uitzonderingen mogelijk. Die heeft het college ook genoemd. WOB artikel 10 2b. Ze zal nu aannemelijk moeten maken, dat de uitzonderingsgrond die ze genoemd heeft, hier van toepassing is.

Tot dusver heeft het college alleen maar beweerd, dat openbaarmaking voor de ontwikkelaar (dus niet de gemeente zoals bepaalt in 10 2b) schadelijk kan zijn en zelfs daarvan heeft ze geen overtuigend bewijs kunnen leveren.

Maar goed, het definitieve besluit op mijn verzoek tot opheffing van de (door het college) opgelegde geheimhouding moet me nog worden meegedeeld.

Ik ga er nog steeds van uit dat mijn verzoek zal worden afgewezen.

Alleen interventie van de raad kan dat veranderen. Maar die staat (normaal gesproken) niet zo sterk in haar schoenen, dat ze tegen de wensen van het college durft in te gaan.