Half werk.

Drie weken geleden mocht ik meewerken aan een nieuwsitem van NH Nieuws. Het item ging over het verschijnsel, dat de hoeveelheid documenten die geheim worden verklaard, jaar in jaar uit stijgt.

Een lid van de Amsterdamse rekenkamer was gevraagd naar de oorzaak van het verschijnsel. Terwijl ik daar, gebaseerd op mijn eigen ervaring, iets aan toe mocht toevoegen.

Vervolgens werd, zoals gebruikelijk, het Enkhuizer college gevraagd om een reactie te geven op de door mij aangedragen kwestie. Het college geeft een verklaring af die NH Nieuws op haar website plaatst.

Vrijwel gelijktijdig vindt er een hoorzitting plaats, waarin mij een aanvullende reactie van het college wordt toegezegd. Ik neem aan, dat die reactie gelijk zal zijn aan de reactie die NH Nieuws is verstrekt en en plaats hem op mijn blog.

In een tweetal daarop volgende berichten maak ik korte metten met de reactie van het college. Het gaat om de volgende twee beschouwingen. “Ten goede komen” en “Pseudo Argumenten”.

Het ligt voor de hand, dat het college de raad ook deelgenoot heeft gemaakt van haar reactie naar NH Nieuws en haar langs die weg heeft proberen te overtuigen dat de geheimhouding die ze heeft opgelegd gegrond was. Gelet op het stilzwijgen van de raad is men in die opzet geslaagd.

De mij tijdens de hoorzitting toegezegde additionele reactie van het college heb ik overigens nog steeds niet ontvangen.

Formeel ben ik dus ook niet in staat geweest om mij tegen de opvattingen van het college te verweren. Tegelijkertijd denken NH Nieuws en de gemeenteraad wel, dat de kwestie (op grond van de reactie van het college) is afgedaan. Het college heeft zich immers nader verklaard voor wat betreft de reden voor geheimhouding.

Dat die verklaring uit pseudo argumenten bestaat kom je alleen aan de weet als je mijn blog leest. Het spreek niet vanzelf dat journalisten of leden van de raad mijn blog lezen.

In de uitzending van NH Nieuws wordt het verschijnsel (dat het steeds vaker voorkomt, dat stukken geheim worden verklaard) onder meer verklaart vanuit een weinig kritische houding van de raad op dit punt. Men is al snel geneigd om aan te nemen, dat het wel zal kloppen. Dat is niet alleen in Amsterdam, maar ook in Enkhuizen het geval.

De formele toezichthouder op het college is de raad, terwijl de pers zichzelf het liefst ziet als waakhond van het democratische proces, maar beiden hebben in deze kwestie half werk geleverd door voetstoots aan te nemen, dat de door het college (aan hen, maar niet aan mij) gegeven reden voor de geheimhouding afdoende was.

Wat het Enkhuizer college deed is (achter mijn rug om) zowel de waakhond als de toezichthouder gerust stellen met behulp van pseudo-argumenten. Wetende dat geen van beiden zich zodanig in het onderwerp zal verdiepen, dat ze in staat zullen zijn om die argumenten naar waarde te schatten.

Allemaal heel slim natuurlijk, maar tegelijkertijd ook wel heel erg treurig. Het betreffende nieuwsbericht van NH Nieuws hieronder.