De lokale partijen spreken hun zorgen over het verkeer op het Enkhuizerzand uit, kopt de krant van afgelopen donderdag. Aanleiding was het agendapunt in de raadsvergadering van dinsdag, waarin wijzigingen in het bestemmingsplan geacht werden onderwerp van gesprek te zijn.
Ik gaf al eerder aan, dat geen enkele fractie tijdens de behandeling van het agendapunt de voorgestelde wijzigingen had besproken. Maar dat men zich te buiten was gegaan aan beschouwingen over alles wat men NIET wist over het REZ.
Waarbij in het midden werd gelaten wie schuldig was aan dat totale gebrek aan kennis en de directeur van Droomparken (en niet het college) werd aangewezen om er voor te zorgen, dat de achterstand in kennis bij de raadsleden zou worden ingelopen.
Een jaar geleden geleden keurde de voltallige raad vol overtuiging BP 2.0 goed. Nu ligt BP 3.0 voor en is (een deel van de raad) plotseling bezorgd over de verkeerssituatie die zal ontstaan nadat het project voltooid is.
De voorgestelde wijzigingen in het BP beïnvloeden de hoeveelheid verkeer niet, dus is deze plotseling optredende paniek bij de lokale partijen terecht? Ik vrees van wel. Het voortschrijdend inzicht is bij hen wat laat op gang gekomen, maar de vrees die ze uitspreken is volkomen terecht
Op 6 juli 2020 schrijf ik een beschouwing “Obstakels” geheten. Daarin beschrijf ik de twee obstakels die Droomparken nog uit de weg moet ruimen, wil ze haar plannen kunnen uitvoeren.
Als eerste noem ik de verkeersintensiteit na voltooiing van het project en als tweede de kwaliteitszone, die de gemeente niet in acht heeft genomen en die alsnog roet in het eten kan gooien voor wat de indeling van de camping betreft.
Bijna 3 maanden verder is de kans dat mijn voorspelling uitkomt alleen maar groter geworden. Als gevolg van BP 3.0 is er geen praktisch verweer meer tegen de door de IJsselmeervereniging naar voren gebrachte opvatting, dat door de gemeente ten onrechte een vergunning is verleend voor het plaatsen van stacaravans in de kwaliteitszone.
En de mobiliteitsnota van RHO bevat een methodologische fout doordat ze gemiddelde waarden bij maximale waarden optelt en die som tot maximale waarde verklaard. Met als gevolg, dat de parkeer behoefte (en het daarmee verband houdende aantal bewegingen) van met name SWL ernstig werd onderschat.
Uiteraard hebben raad en college tot nu toe het bestaan van beide obstakels niet serieus genomen. Wat mij betreft het zoveelste bewijs, dat zij die ons besturen, al geruime tijd de weg volkomen kwijt zijn.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 