Opheffen of bekrachtigen.

Mijn Wob verzoek betrof inzage in de door P. Tuin ingediende exploitatieopzet die het college deed besluiten om (onder voorbehoud) de opdracht aan Orez bv te gunnen.

Volgens het college bevat deze opzet financiële gegevens, die zodanig met de bedrijfsgevoelige gegevens van een derde belanghebbende (P. Tuin cs ???) verweven zijn, dat ze een vertrouwelijk karakter genieten en vertrouwelijk zijn verstrekt.

Vervolgens kent het college een groter gewicht toe aan de bedrijfsbelangen van de derde belanghebbende, dan aan het algemeen belang van openbaarmaking van de gegevens.

Tegen deze opvatting van het college zal ik bezwaar aantekenen.

Dan volgt een hoorzitting waarin ik mijn bezwaar kan toelichten, waarna het college een besluit neemt. Ze kan blijven vasthouden aan haar oorspronkelijke standpunt (geen inzage), dan wel daarop terugkomen.

Vasthouden aan het oorspronkelijke standpunt is de meest gebruikelijke gang van zaken, waarna weer een volgende stap kan worden gezet in het juridische proces. De bestuursrechter. Tegen diens uitspraak kan ook nog hoger beroep worden aangetekend bij de Raad van State.

Er is echter ook een veel eenvoudiger, politieke, weg mogelijk.

Het college heeft de exploitatieopzet op juistheid laten controleren (zelf spreekt men van taxatie). Hierin wordt door een extern bedrijf bevestigd, dat Tuin’s ramingen marktconform zijn. Een nogal voorspelbare uitkomst.

Eigenlijk is het taxatierapport een soort kopie van de exploitatieopzet. De taxateur kan namelijk niet anders dan dezelfde werkomschrijving gebruiken als Tuin cs heeft gebruikt. Doet hij dat niet, dan zal hem worden verweten appels met peren te vergelijken. Kortom, de exploitatieopzet en het taxatierapport zijn min of meer varianten op hetzelfde thema. De raming van de kosten en baten.

Daarbij komt, dat Tuin cs wisten, dat de concessie hun niet kon ontgaan, zo lang als ze met hun ramingen binnen acceptabele grenzen zouden blijven.

Omdat het taxatierapport in zekere opzicht een kopie is van de exploitatieopzet verklaart het college ook dit document geheim. Voor geheimverklaring gelden echter wettelijk vastgelegde regels. Zolang de raad geen inzage vraagt in een (door het college) geheim verklaart document, merkt niemands iets van de geheimverklaring.

Vraagt de raad wel om inzage, dan wordt die verstrekt, onder het opleggen geheimhouding. Maar de raad dient wel wel, bij eerstvolgende vergadering, de opgelegde geheimhouding te bekrachtigen.

Omdat geen enkel raadslid tot dusver heeft gevraagd om het taxatierapport te mogen inzien, is het nog steeds geheim en kan het college dus ook weigeren om het mij ter inzage te geven. Echter, sinds kort is de Raad van State van mening, dat een verzoek om inzage (in een geheim document) beschouwd moet worden als een verzoek tot opheffing van de geheimhouding.

De consequentie daarvan is volgens mij, dat het door het college geheim verklaarde taxatierapport aan de raad moet worden voorgelegd, met het verzoek om de (door het college opgelegde geheimhouding) te bekrachtigen.

Deze politieke weg, waarin de raad de verantwoording op zich neemt die haar toebehoord, is aanzienlijk vlugger dan de juridische weg en heeft dan ook mijn voorkeur.

Als de raad besluit de geheimhouding van het taxatierapport op te heffen, dan heeft de weigering de exploitatieopzet ter inzage te geven eigenlijk geen zin meer, maar het college kan uiteraard volharden en op die manier nog steeds een gang naar de rechter noodzakelijk maken.

Maar goed, hoewel dit allemaal droge kost is en lang niet iedereen zal boeien, leek het me goed om met mijn lezers te delen, wat er allemaal gedaan moet worden om tot openbaar bestuur te komen. Omdat lang niet alle raadsleden mijn blog lezen, deel ik vanaf nu al mijn beschouwingen (over dit onderwerp) niet alleen met mijn lezers, maar ook met de leden van raad.