Stonewalled

Behoudens de tijd dat Bokhove nog raadslid was, heb ik de afgelopen 10 jaar toch voornamelijk ervaren als (ik gebruik de Engelse uitdrukking) “being stonewalled ” door college en raad.

De Vlamingen zijn volgens mij de uitvinders van het begrip “cordon sanitaire” in politieke zin. Het isoleren van personen of denkbeelden, die de meerderheid niet welgevallig zijn.

Maar “stonewalling” bevalt me beter en vind ik eigenlijk wel een toepasselijke benaming, omdat ik bewondering koester voor de Amerikaanse journalist Izzy Stone en ik daarom zijn werkwijze probeer na te bootsen.

Izzy Stone’s journalistieke ideaal was NIET, zoals dat van veel van zijn collega’s, om als eerste nieuws van de overheid naar buiten te brengen.

Zijn streven was, om nieuws, dat de overheid trachtte te verbergen en niet naar buiten gebracht wilde zien, toch naar naar buiten te brengen. Met behulp van Stone’s Weekly. Zijn eigen weekblad zonder adverteerders. Zodat alleen hij bepaalde wat hij wilde publiceren.

Volstrekt onafhankelijk van de autoriteiten waarover hij berichtte en dus het toonbeeld van “Niemands meester, niemands knecht”.

Izzy ging nooit naar de persconferenties en voelde zich evenmin verplicht om aan te pappen met politici in de hoop “nieuws uit de wandelgangen” te kunnen vernemen.

De “politieke” wandelgang is de plek, waar buiten het zicht van alles en iedereen (en op basis van oncontroleerbare roddel en achterklap) de “echte” besluitvorming plaatsvindt.

In tegenstelling tot de komedie,die men in het openbaar met elkaar opvoert. Wat in de meeste gevallen niet meer is dan een bevestiging van wat er eerder al binnenskamers is besloten.

In plaats van zich in dat milieu geliefd te maken, bestudeerde Izzy geduldig de notulen van obscure commissievergaderingen om uit te vinden wat de overheid werkelijk van plan was. Het leek me een werkwijze, die mij ook zou passen.

De hoeveelheid openbare bronnen op lokaal niveau zijn betrekkelijk gering. Er zijn tal van besloten informatiebijeenkomsten waarvan geen notulen of verslag openbaar wordt gemaakt. Ook de discussie tussen ambtenaren en raadsleden op het gemeentelijke forum Agora is vertrouwelijk.

Net als het overleg (tot groot genoegen onze huidige burgemeester) in het Presidium, tussen de fractievoorzitters en de voorzitter van de raad.

Kortom, het merendeel van de besluitvorming vindt in beslotenheid plaats. Daarom vind ik het best wel een prestatie, dat ik ondanks die beperkingen er toch in ben geslaagd om nieuws over de politieke besluitvorming naar buiten te brengen, dat geen enkele andere nieuwsorganisatie naar buiten heeft durven brengen.

Nieuws, dat niet berust op weergave van door politici of gemeente uitgegeven persberichten, maar berustte op analyse van gedane uitspraken en verspreidde documenten. Ik noem de drie belangrijkste.

1. Het feit, dat de gemeente door pure domheid enkele miljoenen is misgelopen bij de verkoop van het recreatieoord.
2. Het feit, dat verkoop van grond in het recreatieoord niet rechtmatig (volgens artikel 169.4 van de gemeentewet) heeft plaatsgevonden.
3. Het feit, dat het college, in haar poging krediet te krijgen voor de aanleg van het elektranetwerk in de Drommedaris, gebruik maakte van een offerte die valselijk de indruk moest wekken, dat de kosten van aanleg vier keer zo hoog waren, dan ze in werkelijk waren geweest.

Uiteraard zag de gemeente dit nieuws liever niet naar buiten gebracht en is dit tevens de verklaring, waarom u het nergens anders dan op dit blog hebt kunnen lezen. Op die manier heb ik (net als mijn grote voorbeeld) toch een bescheiden bijdrage kunnen leveren aan de lokale politieke verslaggeving gedurende de afgelopen 10 jaar.

Alle pogingen tot “stonewalling” van college en raad ten spijt.