Geschiedschrijving.

Ik heb eigenlijk nooit goed begrepen wat die € 200.000,- kostende competitieve dialoog eigenlijk precies inhield, maar nog minder begreep ik de reden voor een Europese aanbesteding.

Volgens mij was het enige dat de gemeente wilde aanbesteden de aanleg van een strand, met al die andere aanbestedingen had ze niets van doen. Dat leek me een kwestie tussen de toekomstige eigenaar van de vakantiewoning en de ontwikkelaar.

Dus kreeg ik al snel het gevoel, dat die twee mislukkingen tot doel hadden om de raad er van te overtuigen, dat ze er verstandiger aan deed om in te stemmen met een onderhandse aanbesteding.

Maar zelfs toen dacht ik dat het recreatieoord een aantrekkelijk bezit was, dat een zekere marktwaarde had. Me niet realiserende, dat de gemeente elk bezit dat ze moet onderhouden als een last ervaart, omdat ze geen mensen meer in dienst heeft die weten hoe je dingen moet onderhouden.

Teneinde te voorkomen, dat er bij de verkoop van grond sprake zou zijn van een ongeoorloofde staatssteun, diende de gemeente haar waardebepaling van de grond voor te leggen aan een extern bureau.

Dat vervolgens zou oordelen of de grond tegen marktconforme condities werd aangeboden. Dat bleek volgens dat externe bureau het geval.

Destijds mocht de raad niet weten wat die condities waren, maar nu de grond is verkocht (en tegen welke prijs) staat er niets meer in de weg om het gegeven advies openbaar te maken.

Dus heb ik, met het oog op een correcte geschiedschrijving, door middel van een WOB verzoek gevraagd om inzage te krijgen in de destijds ingediende aanvraag en het daaruit voortvloeiende verstrekte advies.