Jan en alleman.

Uit de krant begrijp ik dat het bungalowpark beperkt blijft tot zo’n 150 huisjes. Driekwart van het oorspronkelijke aantal.

Dat maakt nogal een verschil, waar de participatiegroep geen rekening mee heeft gehouden. Moet die opnieuw bijeen komen om de overeengekomen wijzigingen onder de loep te nemen?

Wat mij betreft niet. Ik vond de eis van de gemeenteraad, dat het nieuwe plan een participatietraject moest doorlopen sowieso wat overdreven.

De gemeenteraad heeft de gewoonte om eisen aan anderen te stellen waar ze zelf niet aan hoeft te voldoen.

Zo had ze de zeggenschap over de kwaliteit van het vorige plan uitbesteed aan een commissie van deskundigen, waarvan we de samenstelling (uit privacy overwegingen) niet mogen weten.

Eerlijk gezegd betwijfel ik of de bedoelde commissie van deskundigen ooit is benoemd. Logischer lijkt me dat het college zelf heeft besloten dat het eerdere plan van voldoende kwaliteit was.

Maar als dat het geval is geweest, dan is het natuurlijk ook het college dat verantwoordelijk is voor iets, dat de prullenbak in kon, nadat het openbaar gemaakt was.

Nu kan het college tenminste nog blijven volhouden dat niet zijzelf, maar een commissie deskundigen verantwoordelijk was voor deze blamage. Want dat is verschrikkelijk belangrijk voor bestuurders en hun ambtenaren.

Dat je altijd in staat moet zijn om een ander de schuld te kunnen geven, van je eigen mislukkingen.

De eis van de raad om een participatietraject te doorlopen is niet anders dan het scheppen van een voorwaarde waarachter men zich kan verschuilen, mocht de uitkomst van één en ander tegenvallen.

Dan is namelijk niet de raad, maar zijn de leden van het participatietraject oorzaak van de mislukking.

Ik denk dat je het rustig aan Droomparken over kunt laten om een park aan te leggen dat beantwoord aan de smaak van de toekomstige woningbezitters. Dat zijn de investeerders die het park mogelijk maken. Zij bepalen hoe het park er moet uitzien en niet die paar toevallige deelnemers aan een participatietraject.

Als de raad vindt, dat het anders moet, dan moet ze zelf kaders stellen en (ook belangrijk) zich daar aan houden.

In plaats van zich altijd maar weer achter Jan en alleman te verschuilen als het gaat om het nemen van verantwoording.