Dood wensen.

Gisteren sprak iemand op Facebook de wens uit, dat ik me snel zou voegen bij een inmiddels overleden vriend van hem. Hij heeft deze smaakvolle bijdrage inmiddels weer verwijderd, maar toch, het een vinger aan de pols houden voor wat betreft ontwikkelingen op het recreatieoord, maakt dat soort van reacties kennelijk onvermijdelijk.

In november 2018 verkocht de gemeente het recreatieoord voor € 335.000,- aan een nieuwe eigenaar. Een BV zonder geld, zonder personeel en zonder ervaring in de werkzaamheden die zij (volgens de met haar gesloten overeenkomst) zou moeten uitvoeren.

Korte tijd later verkochten de eigenaars van de BV hun eigendom aan weer een andere BV, die beweerde te beschikken over alles waar het die andere BV aan ontbrak. Geld, personeel en ervaring.

In haar overeenkomst met de oorspronkelijke BV (Orez) had de gemeente een bepaling opgenomen, die inhield, dat alvorens de rechten (voortvloeiende uit de overeenkomst tussen Orez en de gemeente) zouden worden doorverkocht aan derden, de gemeente daar schriftelijk toestemming voor moest geven.

Een bepaling die de eigenaren van Orez eenvoudig wisten te omzeilen door niet het recht, maar de rechtshebber (Orez BV) te verkopen.

De opvatting van de wethouder, dat hij (nadat het eigendom van het recreatieoord in juridische zin in bezit was gekomen van Droomparken) namens de gemeente nog steeds de regie zou voeren over de verdere ontwikkeling van het recreatieoord, doet daarom bijzonder potsierlijk aan.

Het enige waar de wethouder en zijn volgelingen (de leden van de raad) nog voor dienden te zorgen was, dat wat er verkocht was ook daadwerkelijk zou worden geleverd. En dat ging bij de eerste de beste gelegenheid al op spectaculaire wijze de mist in.

Het plan waarin in het diepste geheim 2 jaar aan was gewerkt en waarin bijna 4 ton aan ambtelijke bijstand was geïnvesteerd werd op het moment dat het in de openbaarheid kwam tot onbruikbaar verklaard en belandde in de prullenbak.

De herziene versie van het plan verging het nauwelijks beter.

Tegen het bestemmingsplan, dat de uitvoering mogelijk moest maken van wat er tussen Gemeente en Orez was overeengekomen, werden een drietal bezwaren ingebracht. Terwijl de provincie zelf een deel van het plan buiten werking heeft verklaard, totdat tegemoet was gekomen aan haar bezwaren.

Ook in dat proces spelen college en raad niet langer een rol van betekenis. Het is Droomparken, die voor zichzelf bepaalt in hoeverre ze bereid is om tegemoet te komen aan de wensen van de provincie en welke compensatie ze daarvoor van de gemeente zal vragen. Vanwege het niet nakomen van haar verplichtingen.

College en raad hebben geen andere taak dan instemmen met wat er tussen de Provincie en Droomparken overeen is gekomen, waarbij je mag hopen, dat er in die overeenkomst ook rekening is gehouden met de wens van het ZZM.

In dat hele proces ben ik niet meer dan een waarnemer, maar wel een, die zich niet alleen beperkt tot het doorgeven van de persberichten die door gemeente en Droomparken worden verspreid, maar een waarnemer die zich ook verdiept in de mogelijke gevolgen van wat ze in die persberichten hebben vastgelegd.

Dat de doorsnee Enkhuizer daar geen enkele belangstelling voor heeft is me in de loop der jaren wel duidelijk geworden. Wat de lokale politiek betreft geeft de doorsnee Enkhuizer de voorkeur aan de struisvogelstrategie. Wat niet weet, wat niet deert.

Maar om iemand, die daar anders over denkt dood te wensen vind ik eigenlijk een beetje te ver gaan. Gelukkig denkt de inzender daar inmiddels zelf ook zo over en heeft hij zijn bijdrage weer verwijderd. Eind goed, al goed, zullen we dus maar zeggen.