De luiken opengooien.

Ruim 2 jaar geleden ergerde ik me aan het feit, dat dat voor de herstructurering van het SED (die ruim 13 miljoen moest kosten) inwoners van Enkhuizen (per inwoner) meer moesten bijdragen aan de kosten, dan de inwoners van Stede Broec en van Drechterland.

Zou de verdeling van kosten gebaseerd zijn op het aantal inwoners in iedere gemeente, dat had Enkhuizen zich € 800.000 hebben kunnen besparen. Een bedrag, dat volgens mij de moeite waard is.

Omdat alle partijen de verdeling van de kosten inmiddels hadden goedgekeurd was er (twee jaar geleden) geen partij, die op de verdeling van de kosten terug wilde komen.

Alleen Nieuw Enkhuizen, wiens voorman inmiddels was overgestapt naar EV!, was bereid het streven voor een rechtvaardiger verdeling in haar programma op te nemen.

Alhoewel, beoogd fractievoorzitter Jan Raven wilde de boel nu ook weer niet op de spits drijven en gaf er de voorkeur aan die 800.000,- te laten voor wat ze was, maar herziening van de verdeelsleutel te eisen wanneer de overeenkomst met de SED daartoe de gelegenheid bood. In 2021.

En omdat de begroting van 2021 nu ter discussie staat, kwam Raven met het voorstel om de kosten van het SED gelijkelijk onder de drie gemeenten te verdelen. Die verdeling is op dit moment nog grofweg 38% voor Enkhuizen, Stede Broec 32% en Drechterland 30%.

Ravens voorstel (vanaf 2021 elke gemeente 1/3 van de kosten van het SED voor haar rekening te laten nemen) kon geen genade vinden in de ogen van de VVD, D66, PvdA en de CU/SGP. Ook het college was ontstelt.

Op pad gestuurd worden met een dergelijke opdracht stond (volgens het college) gelijk aan het leggen van een bom onder de SED samenwerking. Immers, het Enkhuizer voorstel liet geen ruimte voor een compromis.

Hoezo geen ruimte voor een compromis? Het voorstel (ieder 1/3 van de kosten) is een compromis. Een voorstel, waarbij elke inwoner van de drie gemeenten een gelijke bijdrage zou leveren aan de kosten van de ambtelijke organisatie, zou nog voordeliger zijn voor de inwoners van Enkhuizen.

In ieder geval is duidelijk, dat de jarenlange terughoudendheid van Raven en zijn huidige medestanders niets heeft opgeleverd. Het college is nog net zo onwillig om ook maar iets aan de status quo te veranderen als twee jaar geleden.

Het zelfde geldt voor de “hardline” voorstanders van het raadsbrede akkoord en hun voorkeur voor ambtelijke oplossingen, in plaats van politieke oplossingen.

Het verschil tussen de beide manieren van werken is, dat de zoektocht naar de oplossing voor een probleem in het ene geval binnenskamers plaatsvindt en in het andere geval in het openbaar.

Het wordt tijd dat er in Enkhuizen een coalitie tot stand komt die opkomt voor de belangen van de Enkhuizer inwoners, in plaats van alleen maar rekening te houden met de belangen van bestuurders en hun ambtenaren.

Een coalitie, die niet langer alleen maar binnenskamers naar oplossingen zoekt, maar die de luiken opengooit voor het openbare debat.