Kluitjescultuur.

Omdat het me op 16 april 2020 nog steeds niet duidelijk was waarvoor Orez BV ontheffing had gevraagd, informeer ik bij de planadviseur van de provincie of de aangevraagde ontheffing wellicht betrekking had op de PRV, de Provinciale Ruimtelijke Verordening.

Planadviseur Buter laat mij het volgende weten. Ik citeer hem letterlijk

Een ontheffing van de PRV is hierbij niet aan de orde, want dat zou de bevoegdheid zijn van GS danwel PS. In sommige gevallen is die bevoegdheid gedelegeerd aan de Omgevingsdienst.

Ik heb navraag gedaan bij de gemeente Enkhuizen. Duidelijk is mij geworden, dat het gaat om verlenging van een reeds verleende tijdelijke omgevingsvergunning voor de ontsluiting van het terrein als bouwweg voor het (bouw)verkeer voor de camping. Een tijdelijke omgevingsvergunning kan tot maximaal 10 jaar verleend worden, artikel 4 lid 11 van het Besluit omgevingsrecht (Bor). Omdat het gaat om een strijdig gebruik wordt ook wel gesproken van een ontheffing. De termijn van de verleende vergunning is kennelijk aan verlening toe, waardoor de aanvraag is gedaan. Aangezien het om een aanvraag gaat, staan hiertoe nog geen rechtsmiddelen open. Dat is pas mogelijk als er sprake is van een besluit. U zal te zijner tijd op het besluit kunnen reageren.

Inmiddels heb ik, na enig aandringen, de beschikking gekregen van de letterlijke tekst van de ingediende aanvraag en daaruit blijkt zonneklaar, dat de gevraagde ontheffing wel degelijk betrekking had op wat ik vermoedde, een verbod tot bouwen in de dijkzone.

Niet de zone zoals die gedefinieerd is in de PRV, maar zoals ze gedefinieerd is in het bestemmingsplan.

Of de provinciale planadviseur door de beleidsmedewerker van de gemeente met een kluitje in het riet  is gestuurd, durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar het heeft er wel alle schijn van.

Feit is, dat in plaats van te erkennen dat de aangevraagde ontheffing tot doel had om een “verbod tot bouwen in de dijkzone” ongedaan te maken, er werd voorgewend, dat de aanvraag een verlenging van een vergunning tot het in stand houden van een voorlopige ontsluiting betrof.

De praktijk, “iemand met een kluitje het riet insturen” is een gewaardeerd (en dikwijls toegepast) onderdeel van de Enkhuizer bestuurscultuur. De uitdrukking is een eufemisme voor “de kluit belazeren”.

Ik ben zeker niet de enige die denkt, dat de gemeente van tijd tot tijd (en zonder enige gewetenswroeging) haar inwoners belazert wanneer haar dat beter uitkomt.

De enigen die denken dat dit niet zo is, zijn de door ons gekozen afgevaardigden, die (namens ons) toezicht dienen te houden op het college en haar ambtenaren. De gemeenteraad.

Zolang de gemeenteraad blijft toestaan, dat het college en haar ambtenaren zich geen zorgen hoeven te maken over het waarheidsgehalte van de door hun verstrekte informatie, blijft de kluitjescultuur in stand.