Naast de drie vragen die ik in mijn vorige column besprak stelde ik ook nog een drietal andere vragen. De belangrijkste vraag (en het antwoord er op) staat hier onder.
Vraag: Nu we toch bezig zijn, is het college bekend met het feit, dat aan de voet van de omringdijk een vrij toegankelijke kwaliteitszone in stand dient te worden gehouden volgens de Provinciaal Ruimtelijke Verordening en op grond waarvan en door wie is daar ontheffing van verleend?
Antwoord: Deze vraag gaat over de inhoud van de provinciale ruimtelijke verordening (PRV). Voor inhoudelijke vragen over de PRV kan informatie worden ingewonnen bij de Provincie.
We kunnen (om te beginnen) vaststellen dat de vraag niet wordt beantwoord. Het college laat in het midden of ze bekend was met wat er in de Provinciale Ruimtelijke Verordening was geregeld.
Op zich begrijpelijk. Antwoord je met “ja” dan is de volgende vraag, wat heb je (als gemeente) allemaal gedaan om de daaruit voortvloeiende verplichtingen na te komen.
Zeg je “nee” dan bestaat het risico dat je in een later stadium als een leugenaar wordt ontmaskerd. Evenmin een vrolijk vooruitzicht. De keuze ligt dus voor de hand. Je beantwoordt de vraag niet.
Vervolgens kies je een drogreden om het niet beantwoorden van de vraag te rechtvaardigen.
Het is een drogreden, omdat een wethouder nu eenmaal de verantwoordelijke bestuurder is voor wat betreft het uitvoeren van de (in de PRV vastgelegde) voorschriften.
Een verantwoording die hij niet zomaar kan afschuiven op de provincie.
Mijn vraag betrof niet de inhoud van de regeling. Die was bekend en meer dan duidelijk. Mijn vraag betrof de naleving (door het lokale bestuur) van wat er in de regeling werd voorgeschreven en waarvoor (door het lokale bestuur) ogenschijnlijk een ontheffing was verleend.
Het afschuiven van verantwoordelijkheden is voor tal van politici een populair tijdverdrijf, maar wat in dit geval er alleen maar toe zal leiden, dat ik een poging doe om van de provincie antwoord te krijgen op de volgende vraag.
“Is het instandhouden van een kwaliteitszone aan de voet van de Westfriese Omringdijk een vrijblijvend verzoek van de provincie aan de gemeenten of gaat het hier om een voorschrift, waarvan alleen na overleg met (en toestemming van) de provincie kan worden afgeweken?”
Ondertussen vind ik de manier van optreden van college, de weigering om vragen te beantwoorden of om uitleg te geven op het gebied van de procedurele en financiële gang van zaken een ondermijning van de lokale democratie.
Het is treurig om vast te stellen, dat de toezichthouder (de gemeenteraad) zich met handen en voeten gebonden heeft aan deze werkwijze van het college, maar kennelijk is dat de prijs, die betaald moet worden voor het raadsbrede akkoord.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Dit is niet de prijs van het raadsbrede akkoord Pim.
Maar van een Overheid die de weg kwijt is. De veranderingen in de samenleving gaan snel en de Overheid kan hier nog niet op inspelen. Zolang met geen antwoord heeft blijft het liegen en bedriegen. Dit is niet alleen in Enkhuizen maar dit ziekteproces zit overal in de democratische rechtsstaat. Is ook een normale reactie op een veranderde samenleving. De oplossingen die men vroeger had werken niet meer in deze tijd van mondig geworden inwoners.
De oplossing is theoretisch simpel, bestuurders en politici trainen op waarheid en eerlijkheid. De praktijk is weerbarstig met al die politici en bestuurders die geleerd hebben om niet eerlijk te zijn en niet naar de waarheid te zoeken terwille van hun carrière of hun baan. We zitten nog in het begin in het proces van omvorming van de ellende, want de oude machthebbers zijn nog in de meerderheid maar ze wankelen wel en gaan van crises naar crises. Iets wat jij keer op keer laat zien en dat helpt in elk geval.
LikeLike
Hallo Uil,
In de dagen van weleer had je nog een oppositie die bereid was om aan de bel te trekken. Nu doet de hele raad er het zwijgen toe om als beloning voor hun zwijgen een veer van de burgemeester in ontvangst te mogen nemen.
Bestuurders en politici zien zichzelf graag als bovenaardse wezens, maar zijn gewoon mensen die net als alle anderen mensen liegen om hun hachje te redden.
Ze trainen de waarheid te vertellen lijkt me onbegonnen werk. Gewoon toezicht houden op het doen en laten en wie liegt de laan uit sturen. De raad kan dat t.o.v. het college. Het wordt tijd dat wij (als kiezers) dat recht (t.o.v de raad) ook moeten krijgen. Dus niet alleen maar eens in de 4 jaar, maar ook wanneer de gelegenheid zich voordoet.
LikeLike
Controle en aanspreken op fouten in de hoop dat men ervan leert is prima. Dat ervan leren gaat alleen in vrijheid en door zelfinzicht. De weg die jij wilt gaan is wegsturen van een gemeenteraad door burgers. Dat lijkt mij onbegonnen werk. Dan wil niemand dit werk meer doen want overal worden voortdurend fouten gemaakt en ook al zie je het, er toch niets aan kan doen. Ook bij grote fouten is het moeilijk te achterhalen waar dat precies aan ligt. Het is vaak een samenspel van onoplettendheid, niet te moeilijk willen doen, elkaar niet laten vallen en iets niet doorzien. Daar moet dan een hele raad voor bloeden.
Het is een tegenstelling tussen ons Pim, leren in vrijheid of angst om te worden weggestuurd, wat is beter?
Maar misschien heb jij een zachte manier waardoor het volk de raad kan corrigeren?
LikeLike
Het wegsturen van het hoofd van staat in het machtigste land ter wereld lijkt ook onbegonnen werk, toch is die mogelijkheid in de VS bij wet geregeld. Je mag dan wel de machtigste man/vrouw ter wereld zijn, als je je maar voldoende misdraagt, bestaat de kans, dat je vanwege dat wangedrag uit je functie wordt gezet. Dat dit tot dusver nooit is gelukt, maakt verder niet uit. Waar het om gaat is dat je als wetgever er rekening mee houdt, dat wangedrag tot de mogelijkheden behoort en daarvoor ook de nodige voorzieningen hebt getroffen. Je hebt zelfs als president van de VS nooit een carte blanche.
Als symbool voor de autonomie van het electoraat zou het bij wet geregeld moeten zijn, dat een deel van het electoraat (een kwart?) kan bewerkstelligen, dat er nieuwe verkiezingen worden uitgeschreven.
Als medicijn weinig populair, dus het vormt eerder een symbolische dan een praktische dreiging. Die mogelijkheid ontbreekt nu, het zijn de afgevaardigden die bepalen of er nieuwe verkiezingen moeten komen.
Tot slot, het begrip plichtsverzuim is afkomstig uit het ambtenarenrecht en volgens mij kun je ook de overheid van plichtsverzuim betichten. Als een gekwalificeerde minderheid van het electoraat van mening is, dat er sprake is van plichtsverzuim van een gekozen instantie, dan zou dat tot gevolg moeten hebben, dat er voor die instantie nieuwe verkiezingen kunnen worden uitgeschreven.
LikeLike
Het is alles bij elkaar een mooie bespiegeling over de verdeling en controle van de macht.
Blijft over dat er helaas te weinig kiezers zijn, die na de stembusgang actieve interesse tonen voor hetgeen de gekozenen voor elkaar boksen en van dat gegeven wordt goed gebruik gemaakt.
LikeLike
Helemaal gelijk, maar wat we onder een democratische rechtstaat verstaan houdt uiteindelijk op met functioneren, zodra het aantal voorstanders van een “sterke” man (die krachtige maatregelen treft) een bepaalt minimum overschrijdt. Daarom blijf ik pleiten voor veranderingen langs democratische weg.
LikeLike