Het NHD had verslaggeefster Tanja Koopen naar de rechtszitting bij de Raad van State gestuurd en zodoende kunnen we een betere inschatting maken van hetgeen ons nog staat te gebeuren.
Om te beginnen heeft het college haar onbezonnen dreigement om het besluit van de provincie met behulp van juridische middelen ongedaan te maken niet uitgevoerd.
In de voorlaatste raadsvergadering (december) had de raad het college door middel van een motie (vreemd aan de orde van de dag) opgedragen om het volgende te doen.
1. om met het oog op noodzakelijke goede bestuurlijke verhoudingen, alles in het werk te stellen om langs de weg van intensief diplomatiek overleg met gedeputeerde staten tot een oplossing te komen;
2. om daarnaast voorbereidingen te treffen voor het inzetten van alle juridische instrumenten, waaronder bezwaar, beroep, en voorlopige voorziening, binnen de termijnen die de wet hieraan stelt.
Van Galen (CDA) sprak zich tijdens de raadsvergadering uit tegen punt 2 van de motie, die hij onnodig agressief vond t.o.v. de provincie. Ik heb hetzelfde gezegd. De motie werd uiteindelijk met 15 stemmen voor en 2 tegen (CDA) aangenomen.
In een krantenbericht (zie Mantel der Liefde) zegt Van Reijswoud (VVD), dat de motie een signaal naar de provincie was en dat men geen concessies zou doen om de provincie ter wille te zijn. Verder erkent hij dat de motie in samenspraak met het college tot stand was gekomen.
Van deze stoere taal is helemaal niets overgebleven.
Het college heeft geen enkel juridisch instrument (als opgedragen door de meerderheid van de raad) ter hand genomen, maar heeft gedaan wat door van Galen (maar ook door mij) was aanbevolen. Om op normale toon overleg plegen met de provincie, om tot een oplossing (die kennelijk de naam van reparatieplan heeft gekregen) te komen.
Vroeg of laat zal die oplossing er komen. De inschatting nu is na het zomerreces.
Grootste beletsel daarbij is niet de provincie, zoals college en raad het graag voorstellen, maar de overeenkomst die het college (op voorhand) met Orez heeft gesloten over het aantal te bouwen recreatiewoningen.
Als dat aantal (op aandringen van de provincie) omlaag moet, dan zal daarover ook met Orez overeenstemming moeten worden bereikt. Iets wat de raad en college tot dusver altijd naar de achtergrond hebben proberen te schuiven, om zodoende de door haarzelf gemaakte beoordelingsfouten niet te hoeven toegeven.
Maar de gang van zaken maakt nog iets anders duidelijk. Het feit dat de raad unaniem ergens een besluit over neemt, wil niet zeggen dat, omdat het unaniem was, het dus ook een “goed” besluit was. Je kunt unaniem het verkeerde besluit nemen door (zonder je ook maar iets af te vragen) een bestemmingsplan goed te keuren.
Ook een besluit dat met grote meerderheid van stemmen is genomen is niet per definitie een “goed besluit” en dat het dus vrij normaal is, dat je als raad (stilzwijgend) terugkomt op een eerder genomen besluit (om bijvoorbeeld alle denkbare juridische middelen in te zetten).
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 