In de krant las ik, dat gemeentelijk overleg met de provincie op ambtelijk niveau goed verloopt, maar dat een kopje koffie met de gedeputeerde er nog even niet inzit.
Logisch, want het Enkhuizer bestuur heeft zichzelf (met haar halsstarrige houding) in de vingers gesneden en de provincie geen andere keuze gelaten dan het toedienen van een paardenmiddel.
De “reactieve aanwijzing”.
Het aanvankelijke advies van de provinciale adviescommissie ruimtelijk ordening (ARO) om eerst een ruimtelijke visie op het gebied te ontwikkelen, voordat je met private partijen gaat onderhandelen was natuurlijk niet zo’n slecht advies. Daarmee zouden veel van de problemen, waarmee de gemeente zich nu geconfronteerd ziet, zijn voorkomen.
Het negeren van dat advies heeft er toe geleid, dat men zich op sleeptouw heeft laten nemen door de toenmalig ontwikkelaar Tuin & CS. Waardoor men meeging in een plan, dat er weliswaar aantrekkelijk uitzag, maar dat buiten de kaders viel, die de gemeente zichzelf had opgelegd.
Terwijl er evenmin rekening werd gehouden met de wensen van andere belangrijke stakeholders, zoals het ZZM.
Een nog veel grotere beoordelingsfout was, om dit plan als basis te nemen voor een met de ontwikkelaar te sluiten overeenkomst, nog voordat het bestemmingplan was vastgesteld. Door dat te doen, verkocht men feitelijk de huid voordat men de beer had geschoten.
Ook de bepaling, die moest voorkomen dat de rechten en plichten van de overeenkomst zonder toestemming van de gemeente konden worden over gedragen aan anderen, bleek inadequaat en op vrij eenvoudige wijze te omzeilen door Droomparken en Tuin & CS.
Kortom, in plaats van provinciaal advies op te volgen heeft de gemeente zich (op tal van punten) door Tuin & CS bij de neus laten nemen.
Gezien de weigering van de gemeente om duidelijkheid te verschaffen over de financiële uitgangspunten van haar overeenkomst met Orez (anders dan het mag niets kosten) zal dat op financieel gebied niet veel anders zijn.
We beschikken namelijk, op dat punt, over niet meer dan de verzekering van de wethouder, dat hij zijn uiterste best heeft gedaan. Maar dat gold ook voor al die andere delen van zijn overeenkomst.
En die heeft hij (onder de druk der omstandigheden) ook moeten aanpassen.
Een aanpassing van de financiële voorwaarden lijkt onontkoombaar als je gehoor wilt geven aan de wens van de provincie (minder woningen).
Wat Droomparken van Tuin & CS heeft gekocht is de mogelijkheid om maximaal 200 kavels te kunnen verkopen en niet de mogelijkheid om maximaal 100 kavels te kunnen verkopen. Dat verschil heeft financiële gevolgen. Gevolgen die Droomparken (als de nieuwe eigenaar van Orez) gecompenseerd zal willen zien.
Daar staat echter tegenover, dat de gemeente zich wel heel erg makkelijk heeft laten overtuigen van het exploitatiemodel dat Tuin & CS haar heeft voorgeschoteld en dat ze nog steeds niet durft openbaar te maken.
In plaats van dat college en raad hun eigen beoordelingsfouten onder ogen zien en er ook de verantwoording voor nemen, werkt men samen om te proberen de schuld op anderen te kunnen schuiven. De CvdK en de door hem aangestelde adviseur, de PARK, het ZZM en de Gedupeerde, die geen zin heeft in een flauwekul gesprek met de burgemeester of een kopje koffie met de wethouder.
Deze manier van werken, of ze unaniem door de raad wordt gesteund of niet, zal nooit tot een gewenst resultaat leiden. Een recreatiepark dat Enkhuizen waardig is.
Door het besluit van Droomparken inwoners te betrekken bij een proces dat uiteindelijk moet leiden tot een bestemmingsplan dat wel acceptabel is voor de provincie bestaat de mogelijkheid, dat die inwoners, waar ik er een van ben, datgene doen, waar de gemeente zo opzichtig in heeft gefaald. Namelijk met een plan komen, dat wel acceptabel is voor de provincie.
Opnieuw een paardenmiddel, maar zolang college en raad doof en blind blijven voor redelijke argumenten, blijft er geen andere keuze. Morgen meer over dat onderwerp.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 