Stel, je wilt als gemeente iets verkopen. Bijvoorbeeld 200 kavels voor vakantiewoningen en 200 standplaatsen voor caravans.
Met een beetje rondvragen moet het mogelijk zijn om ongeveer de waarde te bepalen van hetgeen je wilt verkopen.
Tegelijkertijd wil je ook wat leuke dingen doen voor je inwoners. Een strand aanleggen bijvoorbeeld. Dan vraag je toch zo links en rechts wat zoiets kost. Je kunt als gemeente toch gewoon een aannemer een offerte vragen?
Waarom moet je dat gesprek uitbesteden aan een BV zonder geld en zonder personeel?
Maar in Enkhuizen doen we de dingen graag anders, toegejuicht door een gemeenteraad die alles voor zoete koek slikt en geen lastige vragen stelt. Met als gevolg dat men geheim probeert te houden voor hoeveel de bouwkavels zijn verkocht en hoeveel we uiteindelijk voor het nieuw aan te leggen strandje gaan betalen.
Daarover wil de wethouder alleen maar kwijt, dat hij heel erg zijn best heeft gedaan en dat het de gemeente niets heeft gekost. Dat wil zeggen, als het plan, dat met Orez bv. is overeengekomen (en dat in totaal 200 + 200 kavels bevat) kan worden uitgevoerd.
Steekt de provincie daar op een of andere manier een stokje voor, door aanpassing van het bestemmingsplan te eisen, dat zal het verlies aan inkomsten gecompenseerd moeten worden vrees ik.
Maar zover is het nog niet.
Voorlopig bejubelt de raad het feit, dat het plan (waar het college 2 jaar aan had gewerkt) in de prullenbak is beland en inmiddels vervangen is door een plan, waarvan niemand nog weet hoe het er gaat uitzien. En waarvan niemand weet of het er ooit nog komt.
En dan denk ik toch meteen weer aan die eeuwenoude wijsheid. Veel beloven, weinig geven, doet de gek in vreugde leven.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 