In mijn vorige column stelde ik, dat de gemeenteraad nauwelijks aandacht besteedde aan haar toezichthoudende taak. In plaats daarvan praat men liever gezellig mee over de uit te voeren taken.
Dat weerspiegelt zich ook in de verkiezingstijd. Hoewel politici altijd heel stoer roepen dat dit de tijd is om verantwoording af te leggen, gebeurt dat zelden of nooit en stort men zich collectief op toekomstplannen.
Hoewel de invloed van de raad op zulke plannen betrekkelijk gering is, doen de partijen niets liever dan weidse vergezichten te schilderen. Zoals de verdubbeling van het spoor naar Hoorn of een vierbaansweg naar Lelystad.
Geen partij die de ontwikkeling van het REZ tijdens de laatste verkiezingen ter sprake bracht, behalve de SP en die wist te melden dat “de ontwikkeling van het recreatiegebied gaat nu echt van start: daardoor krijgt onze stad een prachtig gebied waar iedereen vrije tijd kan vieren.”
Geen woord over het feit, dat vrijwel het gehele gebied in private handen komt en dat het vieren van de vrije tijd hoofdzakelijk is voorbehouden aan kapitaalkrachtigen, die zich een tweede huis kunnen permitteren.
Waar politiek (in mijn ogen) voornamelijk over zou moeten gaan is niet het formuleren van allerhande abstracte wensdromen, maar het houden van gedegen toezicht op de dagelijkse gang van zaken. Maar het houden van toezicht levert geen status op voor hen die het moeten uitvoeren en is daarom weinig populair.
“Veel beloven, weinig geven, doet de gek in vreugde leven.” luidt het gezegde en dat is in mijn ogen ook de verklaring voor de geringe belangstelling voor de politiek. Maar omdat het niet uitmaakt hoeveel mensen er gaan stemmen (al gaat maar 30% stemmen, dat is niet van invloed op het aantal raadsleden) blijft men doorgaan op de ingeslagen weg.
Je zou hopen dat het electoraat zich wat meer zou bekommeren om het toezicht dat hun vertegenwoordigers uitoefenen, maar hoop is uitgestelde teleurstelling en verder uitstel heeft dan ook geen zin.
Ik heb bijna 10 jaar lang geprobeerd om toezicht uit te oefenen op wat onze gekozen en benoemde bestuurders uitspookten. Veel is er in die tijd niet veranderd. Ondanks beloften over transparantie en participatie is het beleid alleen maar ondoorzichtiger geworden en is de mogelijkheid tot deelname ingeperkt. Het REZ is daar een prima voorbeeld van.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Het meest trieste van dit alles: overal om ons heen gebeurt hetzelfde: Den Haag, Brussel, Londen, Parijs, veel beloven……
LikeLike