Tussen hoop en vrees.

Het presidium is de vergadering van fractievoorzitters. De taken die zo’n presidium  uitvoert zijn  per gemeente verschillend. Vaak gaat het over huishoudelijke zaken. Daarnaast fungeert het presidium vaak als een soort klankbord. Als het presidium niet onwelwillend staat tegenover een collegevoorstel, dan valt in de openbare vergadering nauwelijks tegenstand te verwachten.

Mijn persoonlijke ervaring op dat gebied is het volgende. Ooit bezat ik in een andere gemeente een huisje dat op erfpachtgrond stond. Op een gegeven moment las ik dat mijn buurman de erfpacht voor € 1000,- kon afkopen. Nadat de raad dat had goedgekeurd vroeg ik om hetzelfde te mogen doen.

Dat afkopen mocht, alleen ik moest het tienvoudige betalen van wat mijn buurman had betaald. Toen ik mij beriep op de grondwet, die burgers (in gelijke gevallen) een gelijke behandeling garandeert, werd me verteld dat de wethouder een verkeerde toezegging had gedaan.

Die “fout” was in het Presidium besproken en daar was besloten, dat de wethouder de door hem gedane (foutieve) toezegging niet terug hoefde te nemen.

In vaktermen heet dat, dat het Presidium de “fout” (of vriendendienst, het is maar net hoe je er naar kijkt) had “afgedekt” en dat daar (in het openbaar) niet over zou worden gesproken.

Iets soortgelijks deed  zich in Enkhuizen voor bij de aanschaf van de Uilenbanen. De gemeente betaalde toen meer dan een half miljoen voor het afkopen van een erfpacht overeenkomst. Waarbij er alles aan gedaan werd om het op een grondaankoop te doen lijken.

Zo werd er een onroerendgoedmakelaar ingeschakeld om de waarde van de grond te bepalen (hoewel die reeds in eigendom was van de gemeente) en niet een accountant om de contante waarde van het nog resterende deel van het erfpachtcontract te bepalen.

Kan de raad gewoonlijk langdurig stilstaan bij een investering van € 10.000,-, nu het ging om meer dan een half miljoen was de kwestie binnen een kwartier afgehandeld.

Toen ik daar mijn verbazing over uitsprak werd me uitgelegd, dat de kwestie al in het Presidium was besproken en de daar aanwezige leden reeds (alleen het CDA ontbrak) hun goedkeuring hadden gegeven aan de “investering”.

Zodat de openbare behandeling van het voorstel niet meer was dan een formaliteit, waar nu eenmaal aan moest worden voldaan.

Kortom, hoewel men doet voorkomen of het Presidium een vergaderclubje is dat zich alleen over allerhande huishoudelijke zaken buigt, wordt het dikwijls ook gebruikt om gevoelig liggende kwesties binnenskamers te kunnen regelen.

Het Enkhuizer Presidium heeft onlangs in strikte beslotenheid – omdat men nu eenmaal in een procedure zit – besloten, dat men signalen uit de samenleving beter kan negeren.

Zoals het signaal vanuit de provincie, dat die gebruik zal maken van een “reactieve aanwijzing” als het door de gemeente in behandeling genomen bestemmingsplan niet wordt aangepast aan de (door de provincie gestelde) eisen op het gebied van de ruimtelijke ordening.

En om daar aan te kunnen voldoen zal het bestaande plan drastisch moeten worden gewijzigd. Waarom daarmee gewacht tot september/oktober? Waarom niet nu beginnen met het wijzigen van het bestaande plan? Nu de zienswijzen van de instanties binnen zijn en het iedereen volstrekt duidelijk is, dat dit plan (in ongewijzigde vorm) een dood paard is.

Waarom niet de tweede garnituur (en ik zeg dat met het grootste respect) van elke partij de kans geven iets te doen wat de partijleiders tot dusver nog niet dorsten te doen?

De bevolking uitleggen wat er niet deugt aan het bestaande plan en dat er geen andere keuze is dan de onderhandelingen met Orez te heropenen?

Ik snap best wel, dat het een beetje  een afgang is voor onze alfa-politici, maar waarom net blijven doen dat het allemaal wel goed komt, als elke weldenkend mens beseft, dat we afstevenen op een debacle en gezichtsverlies?

Of de partijleiders bereid zijn hun secondanten de ruimte te geven die nodig is voor een nieuw beleid, moet worden afgewacht. Ik hoop van wel, maar vrees van niet.

Auteur: Pim

Hoe lang blijft een democratie nog een democratie, als alleen het recht van de sterkste geldt?

Eén gedachte over “Tussen hoop en vrees.”

Reageer !

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: