Mosterd na de maaltijd?

Gisteren schreef ik over een motie “vreemd aan de orde van de dag” (meestal aangeduid als een mvadovdd) die weliswaar was aangenomen, maar verder geen bruikbaar  resultaat zou opleveren, omdat het uitgangspunt tamelijk onzinnig was.

Namelijk, dat de raad, niet wetende welke bevoegdheden ze (in het verleden) aan het college had overgedragen, tot andere besluiten zou komen als ze dat wel geweten zou hebben. En dat het college die onwetendheid zou misbruiken bij het formuleren van raadsvoorstellen.

Ik volg de raad al meer dan 9 jaar en weet van geen bevoegdheden die structureel zijn overgedragen aan het college. Anders dan waar het Gemeenschappelijk Regelingen betreft, maar dat aantal moet bekend geacht worden.

In de gevallen die ik me wel herinner ging het om dubbelverkoop of een beperking van de betrokkenheid van de raad tijdens de uitvoeringsfase.

Onder dubbelverkoop versta ik dat de raad er mee akkoord gaat dat de goedkeuring van het één, ook de goedkeuring van iets geheel anders inhoudt.

Bijvoorbeeld, door het op het REZ te gebruiken straatmeubilair goed te keuren, keurde men tevens het aangaan van een erfpachtovereenkomst met SWL goed.

Een tweede voorbeeld, dat ook betrekking had op de ontwikkeling van het REZ, is de vrij recent genomen “go” beslissing voor wat betreft de verdere ontwikkeling van het REZ.

Die beslissing hield in, dat de raad het college opdracht gaf tot het ontwikkelen van het REZ, maar zich verder niet zou bemoeien met de wijze waarop het college die opdracht zou uitvoeren.

Dit had tot gevolg, dat het college eigenhandig de aanvankelijke voorkeur “de grond in erfpacht uitgeven” wijzigde en besloot de grond te verkopen tegen een onbekende prijs.

Een tweede gevolg was, dat hoewel de samenwerking aanvankelijk als vrijblijvend was gekenschetst de situatie inmiddels zodanig is veranderd dat indien de samenwerking tussen gemeente en Orez noodgedwongen tot een einde komt (bijvoorbeeld omdat de plannen als gevolg van de bezwaren van het ZZM niet zijn te realiseren) er door de gemeente een aanzienlijke schadevergoeding zal moeten worden betaald aan Orez.

Althans dat beweerde wethouder Struijlaart tijdens een bijeenkomst met de huurders van standplaatsen op de camping. Hij had het daarbij over een miljoenenclaim.

Het niet doorgaan van de plannen is een reële optie gelet op de bezwaren van het ZZM, dus van géén risico voor de gemeente zijn we in een situatie beland waarbij er sprake is van een miljoenen risico voor de gemeente.

Ik heb over beide oorzaken niet één, maar meerdere keren geschreven, maar voor zover ik weet heeft de raad hier zich niet over laten informeren. In beide gevallen is de raad niet gevraagd een besluit te nemen, terwijl er toch aanzienlijke sommen geld mee zijn gemoeid.

Het probleem hierbij is volgens mij NIET, dat de raad in het verleden bevoegdheden heeft afgestaan. Daar kan ze namelijk elk ogenblik weer een einde aan maken.

Het werkelijke probleem is, dat de raad keer op keer tekort schiet in haar plicht tot het houden van toezicht en er iedere keer weer van uit blijft gaan dat alles op rolletjes loopt, tenzij het college iets anders te melden heeft.

De ervaring leert, dat dergelijke meldingen altijd komen als mosterd na de maaltijd en als het kwaad al is geschied.

Auteur: Pim

Hoe lang blijft een democratie nog een democratie, als alleen het recht van de sterkste geldt? Toon alle berichten van Pim