Wie mijn fascinatie met het politieke bedrijf kent zal het niet verbazen dat ik een groot liefhebber ben van de Britse sitcom. “Yes, Minister”.
Briljant acteerwerk door de hoofdpersonen. Minister Jim Hacker en zijn topambtenaar Sir Humphrey Appleby. De serie gaat over de voortdurende strijd tussen de politiek (de minister) en de ambtelijke organisatie over (de uitvoering van) het te voeren beleid.
Wat er op neerkomt dat de minister voortdurend voorstellen doet die als voornaamste doel hebben zijn kans op herverkiezing te vergroten.
Terwijl Sir Humphrey alleen maar dingen wil doen die in het landsbelang zijn.
Waarbij het landsbelang opvallend vaak identiek is aan het belang van de ambtelijke organisatie (in het algemeen) en de persoonlijke belangen van Sir Humphrey in het bijzonder.
In deze aflevering laat de secretaris van de minister aan Sir Humphrey weten dat de minister overweegt de dienstplicht opnieuw in te voeren, omdat hij er (als gevolg van een opinie-onderzoek) achter is gekomen, dat dit stemmen gaat opleveren.
Sir Humphrey kondigt onmiddellijk een tegenonderzoek aan waaruit zal blijken dat de kiezer precies het tegenovergestelde wil van hetgeen het opinie-onderzoek eerder had vastgesteld.
En daarmee demonstreert hoe je tot een tegenovergestelde opinie kunt komen.
Het leek me wel een passende reactie op de aankondiging van de nieuwe burgemeester dat er een burgerpanel is gestart waarop gewone burgers hun opvattingen over diverse onderdelen van beleid kunnen geven.
Wat mij betreft een prima ontwikkeling, maar waarvan het ook goed is om te weten dat de onderzoeksresultaten eenvoudig te manipuleren zijn en dus vroeg of laat zullen worden gemanipuleerd.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 