Te oordelen naar de kop op de voorpagina is (volgens het NHD) het belangrijkste nieuws van dinsdag 27 november, dat de burgemeester van Koggenland is bedreigd.
Althans, dat vindt hij zelf en dus heeft hij aangifte gedaan bij de politie en het voorval gemeld bij de Commissaris van de Koning, de heer Remkes.
Als je het bericht zelf leest blijkt het allemaal nogal mee te vallen. Op sociale media (Facebook?Twitter?) heeft iemand opgemerkt dat hij geruimd, dan wel vergast diende te worden.
Posthumus plaatst deze opmerkingen in een historische context, maar het ruimen (en het vergassen) van dieren is tegenwoordig geen uitzondering meer. Het lijkt me dan ook, dat de “bedreiger” (als zijnde een plattelander) eerder aansluiting zal hebben gezocht bij een hedendaagse praktijk, dan bij gebeurtenissen uit het verre verleden.
We kunnen het er snel over eens zijn, dat de anonieme “bedreiger” zich onfatsoenlijk heeft uitgelaten over de burgemeester en dat dit een schok moet zijn voor iemand die zich omringd weet door ondergeschikten, die hem de ene lofprijzing na de andere doen toekomen.
Maar de vraag is natuurlijk, is er sprake van een echte bedreiging of hebben we hier te maken met een gefrustreerde jong volwassene, die kennelijk niet heeft geleerd, hoe je stoom moet afblazen?
Het politie onderzoek zal dat uitwijzen, maar ik vrees, dat als iedereen (die op Facebook iets naar zijn hoofd geslingerd krijgt) naar de politie stapt, het korps (qua manschappen) drastisch zal moeten worden uitgebreid.
De praktijk leert, dat dergelijke aangiften van gewone burgers al snel in het ronde archief verdwijnen.
Maar het optreden van de burgemeester past natuurlijk weer wel precies in de steeds vaker uitgedragen veronderstelling, dat het openbare bestuur van alle kanten wordt “bedreigd” en “ondermijnd”.
Zijn het geen criminelen die bestuurders en ambtenaren omkopen, dan wordt het gezag ondermijnd door hedendaagse “halbstarken”.
Zoals we die in de vijftiger jaren van de vorige eeuw ook hadden.
Waarmee ik, net als de burgemeester, een poging doe om de zaken in een historische context te plaatsen.
Het echte probleem is, vermoed ik, dat onze bestuurlijk klasse, waar het henzelf betreft, niet tevreden is met de beperkingen die het strafrecht hen oplegt voor wat betreft het straffen van overtreders en daarom (via het bestuursrecht) aanvullende bevoegdheden voor zichzelf opeist.
Willen we dat en wat zijn daarvan de gevolgen? Burgemeesters die mogen bepalen wie wel (en niet) voor aanvullende straf in aanmerking komt? Burgemeester Halsema heeft laten weten dat ze bepaalde onderdelen van de wet niet zal handhaven. Is dat de weg die we op moeten?
Het is een tamelijke principiële zaak die we het best aan deskundigen (zoals de professor in mijn vorige column) kunnen overlaten. Maar waarschijnlijk doen we er verstandig aan om het voortdurende geroep van de bestuurders, over het gevaar van “bedreiging” en “ondermijning” met een korreltje zout te nemen.
Het enige waar ze op uit lijken te zijn, zijn meer bevoegdheden voor zichzelf. Of de rest van ons daar ook mee gebaat is, valt nog te bezien.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 