Medeplichtig.

Het is inmiddels alweer zo’n drie weken geleden dat het kabinet van de CvdK zich excuseerde voor de late behandeling van mijn “klacht”.

We weten inmiddels dat Remkes te kennen heeft gegeven er geen bezwaar tegen te hebben dat waarnemend burgemeester Blase (Heerhugowaard) zich als woordvoerder opwerpt van een nieuwe politieke beweging. Code Oranje.

Maar het antwoord op mijn vraag, of het de overheid is toegestaan om met behulp van valse offertes (facturen) kredieten te verkrijgen (of betalingen te verrichten), heeft hij nog niet gegeven.

Ik heb een tweetal voorbeelden van valse offertes gegeven, waarvan die voor de verzwaring van het elektra netwerk in de Drommedaris nog het meest in het oog springt.

Ruwweg de helft van die offerte had betrekking op werkzaamheden die NIET waren uitgevoerd (€ 50.000,-), terwijl de helft van het nog resterende bedrag ( € 25.000,-) niets van doen had met de verzwaring. Anders gezegd, 3/4 van het bedrag van de offerte (€ 75.000,-) had helemaal niets van doen met de (door het college aangevoerde) reden voor het krediet.

Haal je als gewoon burger dit soort strapatsen uit, dan heet het al snel dat je onder “valse voorwendselen” geld hebt proberen los te peuteren en wordt zoiets aangemerkt als een strafbaar feit.

Maar als een college gebruik maakt van “valse voorwendselen”, is dat dan plotseling geen strafbaar feit en zo nee, waarom niet?

En als het wel een strafbaar feit is, maar de raad (als toezichthouder) knijpt een oogje dicht, is zij (de raad) dan medeplichtig aan een strafbaar feit?

Interessante vragen waarop de Commissaris van de Koning klaarblijkelijk nog geen antwoord weet. Of, en dat is natuurlijk ook heel goed mogelijk, hij  het antwoord wel weet, maar het college en de raad van Enkhuizen niet in verlegenheid wil brengen, door het te geven.

De in mijn vorige column opgevoerde Chris Aalbers stelt, dat hoewel het er in den Helder erg aan toe gaat, het altijd nog slechter kan.

In gemeenten waar het ontbreekt aan een journalistieke waakhond. Zoals in Enkhuizen bijvoorbeeld.

Als Langbroek overbodige vragen stelt aan de Commissaris van de Koning dan besteedt de krant daar ruimschoots aandacht aan. Op het moment dat hij zijn vragen stelt en op het moment dat hij het antwoord krijgt.

Maar het belang van de vraag, of de Enkhuizer raad zich wellicht medeplichtig heeft gemaakt aan mogelijk strafbare feiten van het college, is de krant tot op dit moment volkomen ontgaan.