Van tijd tot tijd kletst het raadslid Hans Langbroek (HEA) uit zijn nek. Gelukkig is er dan vaak een verslaggever van het NHD in de buurt, die zijn geklets optekent en publiceert.
Onder de in het oog springende kop, “Raadslid vangt bot bij Remkes” doet het NHD in de krant van afgelopen zaterdag uitgebreid verslag van de inspanningen die Hans zich heeft getroost om er achter te komen welke bevoegdheden de raad van Enkhuizen in de loop der tijd heeft overgedragen aan het college.
Naar zijn zeggen heeft hij tot driemaal toe een motie ingediend om antwoord te krijgen op zijn vraag, maar weigert het college om antwoord te geven. (Wat niet helemaal correct is, het college heeft gezegd het antwoord op zijn vraag niet te weten)
Dus meende Langbroek de hulp van de Commissaris van de Koning te moeten inroepen en hem te vragen om het college op te dragen om antwoord te geven op zijn vraag.
Treurig, dat het langst zittende raadslid zo weinig af weet van de werkwijze van de gemeentelijke democratie en dat hij zijn onwetendheid demonstreert door zich bij de Commissaris van de Koning te beklagen over een college waarvan hij de samenstelling kort geleden nog heeft goedgekeurd.
Ik kan me de door hem ingediende moties niet herinneren, maar als Langbroek in het artikel beweert dat hij ze heeft ingediend, dan kan ik niet anders dan aannemen dat dit het geval moet zijn geweest, maar dat ze mij ontgaan zijn.
Echter, kennelijk heeft geen van de door hem ingediende moties een meerderheid behaald, wat dus wil zeggen, dat een meerderheid van de raad de (door Langbroek gevraagde) informatie niet van belang vond.
Dat kun je als raadslid vervelend vinden en je mag zelfs (zoals Langbroek in het artikel uitspreekt) vinden dat de raad onbenullig bezig is. Maar als een meerderheid vindt, dat je nutteloze vragen stelt aan het college, dan heb je (als raadslid) geen andere keuze dan je neer te leggen bij het oordeel van de meerderheid.
Een meerderheid heeft misschien niet altijd gelijk, maar een meerderheid beslist wel, want dat is nu eenmaal de afspraak in een democratie.
En het getuigt dan ook van een totaal gebrek aan inzicht in de manier waarop onze democratie werkt, als je de Commissaris van de Koning vraagt, of hij zich niets wil aantrekken van een democratische genomen besluit van de daartoe bevoegde instantie.
Maar in plaats daarvan hem uitnodigt misbruik te maken van zijn machtspositie door een college voor te schrijven wat ze moet doen.
Namelijk, de vraag van Langbroek (waar het college het antwoord niet op weet) beantwoorden, ook al ziet de feitelijke “baas” van het college (de raad) daar het nut niet van in.
Anders dan Langbroek doet voorkomen, is niet de Commissaris van de Koning de “baas” van het college, maar de gemeenteraad.
Waar de Commissaris van de Koning een democratisch tot stand gekomen besluit van de gemeenteraad respecteert, kakelt Langbroek, dat ons land “ontdemocratiseert”. Volstrekte onzin en pure demagogie.
En bovendien een tamelijk ontluisterend standpunt van iemand die al meer dan 10 jaar raadslid is en dus beter zou moeten weten.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 