Fractievoorzitter Jan Raven (NE) schrijft iedere maand een politieke beschouwing over de gebeurtenissen in de voorafgaande maand.
In september heeft hij (samen met andere lokale partijen in oostelijk West-Friesland) een vergadering bezocht die klaarblijkelijk georganiseerd was door burgemeester Blase van Heerhugowaard. Blase is woordvoerder van de pas opgerichte beweging Code Oranje en was gisteravond te gast bij Jeroen Pauw.
Code Oranje wil af van het klassieke coalitie/oppositie denken, zoals dat kennelijk reeds in Tubbergen en Etten-Leur het geval is en dat in Enkhuizen ook de grote boosdoener is.
Raven formuleert het probleem zo,
De afstand tussen burger en politiek wordt steeds groter en de burger steeds mondiger.
Klopt, en die afstand zal alleen maar groter worden als onze lokale politici zich blijven opstellen zoals zij nu doen.
En dat is elk debat, over welk onderwerp dan ook, ontwijken. Met uitzondering van de SP heeft geen enkele politieke stroming ook maar geprobeerd een debat te organiseren over welk onderwerp dan ook.
Correctie, de VVD heeft ooit eens een vergadering belegd toen ze drie dagen later de “go” dan wel “no go” beslissing moesten nemen (over opwaardering van het REZ) en de VVD raadsleden niet wisten welke beslissing ze moesten nemen.
Maar dat was een uitzonderlijke situatie, gewoonlijk weet men (vanwege de informatie die de bureaucratie heeft verstrekt) precies wat men moet doen en is consultatie van de gewone burger niet nodig.
Alleen, nu steeds vaker blijkt, dat de informatie verstrekt door de vol-tijd bureaucraten (zoals ambtenaren en het college) niet altijd even betrouwbaar is en er (te vaak) dingen mis blijven gaan, ontstaat er de noodzaak voor een nieuwe schaamlap waarachter men het eigen onvermogen kan verbergen.
En die schaamlap heet burgerparticipatie. Zodat, als er iets mis gaat, je als politicus de handen in onschuld kan blijven wassen en je de verantwoording bij de gewone burger neer kunt leggen.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Gisteren, op een feestje, sprak ik het jongste gemeenteraadslid in Leiden. Hij is van de SP en vertelde mij dat daar de coalitie en de oppositie 8 jaar geleden een ‘raadsbreed akkoord’ hebben gesloten wat elk jaar wordt vernieuwd. Daar hebben ze ook 9 partijen, maar wel zo’n 39 raadsleden. Eén op de vier inwoners is daar student en 22 van de 39 raadsleden zijn nieuw. Naar zijn beleving bewerkstelligt dat soort akkoord in de praktijk dat er beter naar elkaars plannen wordt geluisterd en dat er beter wordt gediscussieerd in de bijeenkomsten van raads- en commissieleden en steunfracties.
Overigens neemt de Enkhuizer politiek volgens het hier gesloten akkoord twee jaar de tijd om burgerparticipatie daadwerkelijk in te voeren, per maart 2020 dus.
LikeLike
Ook in Enkhuizen blijkt het raadsbrede akkoord slechts te bestaan uit overeenstemming over een agenda van de te behandelen onderwerpen. Dat agenderen was voorheen een bevoegdheid van de agenda-commissie en ik heb in de afgelopen 8 jaar eigenlijk nooit klachten gehoord over de agendering. Men heeft in mijn ogen dan ook een niet bestaand probleem (voor wat betreft de eigen werkwijze) opgelost.
Ernstiger is het dat men het bestaan van een formele oppositie als contra-productief beschouwd. Daarmee wordt het toezicht op de macht als contra-productief beschouwd. Vrijwel alles wat er misgaat valt terug te voeren tot een totaal gebrek aan toezicht. Of het nu gaat om de overheid of een daarvan afhankelijke instelling als het UWV.
LikeLike
Gebrek aan toezicht is jouw mantra.
LikeLike
Klopt, te veel Sinterklazen en te weinig Zwarte Pieten.
LikeLike