Wat de overeenkomst met OREZ. bv zo opmerkelijk maakt, is dat ze plaatsvindt met wat men “gesloten beurzen” zou kunnen noemen.
Dat wil zeggen, dat er ogenschijnlijk geen geld wordt overgemaakt tussen partijen, maar dat er dingen worden geruild. Grond in ruil voor publieke werken.
Het oorspronkelijke aanbod van de gemeente was 30 jaar lang geen erfpachtbetalingen. Daarvan kun je de waarde globaal berekenen. In een eerder bericht berekende ik een jaarlijkse erfpachtopbrengst van € 540.000,-. Dit gedurende 30 jaar niet hoeven te betalen levert dan een besparing op van € 16.200.00,-.
Uit die “besparing” moeten dan de publieke werken (zoals de aanleg van een strand) worden gefinancierd, maar ook het bouwrijp maken van de grond.
Omdat erfpachtovereenkomsten veelal een indexatieclausule hebben en voor inflatie worden gecorrigeerd zal de uiteindelijke besparing aanzienlijk hoger zijn dan de hier genoemde 16 miljoen.
Kennelijk was die 16 miljoen niet voldoende, want het college besloot om de grond niet tijdelijk gratis ter beschikking te stellen, maar permanent. Zodat uit de opbrengst van de grondverkoop door de ontwikkelaar, de kosten van de publieke werken konden worden bekostigd.
Helaas wenst het college geen mededelingen te doen over de kostprijs van de publieke werken die de ontwikkelaar zegt te zullen uitvoeren. De reden hiervoor is, neem ik aan, dat je in dat geval ook kunt berekenen tegen welke prijs de grond aan de ontwikkelaar wordt overgedragen.
Namelijk, kostprijs publieke werken, gedeeld door aantal m2 grond is de prijs per m2 grond.
Er zijn nog geen opdrachten verstrekt dus de kostprijs publieke werken zal berekend zijn op basis van diverse offertes en op dat gebied heeft de gemeente Enkhuizen een tamelijk bedenkelijke reputatie.
Enkhuizen heeft meermalen offertes goedgekeurd die een misrepresentatie waren van de uit te voeren werkzaamheden. Zoals bijvoorbeeld de verzwaring van het elektra netwerk in de Drommedaris (€ 100.000,- in plaats van € 25.000,-) of de opdracht voor een haalbaarheidsonderzoek dat vier jaar daarvoor al was uitgevoerd ( € 39.000,-).
In beide gevallen zat de raad er bij en keek er na. Deze lankmoedige houding van de formele toezichthouder heeft er inmiddels toe geleid, dat ik vragen heb gesteld aan de Commissaris van de Koning. Is het de overheid werkelijk toegestaan om gebruik te maken van frauduleuze offertes om daarmee beleid te rechtvaardigen of is dit, net als bij gewone burgers strafbaar?
Binnenkort verwacht ik een formeel antwoord op die vraag.
Of er bij het berekenen van de kosten van publieke werken gebruik is gemaakt van al dan niet frauduleuze offertes kan niet worden vastgesteld. De raad heeft haar recht op toezicht (praktisch gezien) opgegeven, wat voor mij weer reden is om de CvdK te vragen het toezicht uit te oefenen waar de gemeenteraad kennelijk geen behoefte toe voelt.
En vast te stellen tegen welke prijs de gemeente grond overdraagt aan de ontwikkelaar.
Ging het bij de hierboven genoemde offertes nog om bescheiden bedragen, bij afspraken tussen de gemeente en een twee jaar geleden nog niet bekende projectontwikkelaar gaat het om miljoenen.
De bedoeling van een tender is, duidelijkheid verschaffen over welke werkzaamheden tegen welk bedrag zullen worden uitgevoerd.
Het resultaat van de door de gemeente Enkhuizen uitgeschreven tender is, dat niemand aan de daarin gestelde voorwaarden heeft voldaan. Dat in plaats van een nieuwe tender uit te schrijven de opdracht is gegund, zonder dat duidelijk is tegen welke prijs de uit te voeren werkzaamheden zullen worden uitgevoerd.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Laat duidelijk zijn. Waar die colleges (lees “ambtenaren”) niet toe in staat zijn dan wel niet over nagedacht hebben zullen zij zich altijd verschuilen door geen antwoorden te geven.
LikeLike