Wie het weet, mag het zeggen.

Even de feiten op een rijtje.

In het kader van een schikking (tussen gemeente en architect) over achterstallig honorarium van de architect, krijgt die opdracht voor een haalbaarheidsonderzoek voor wat betreft de locatie Bierkade 1-5.

Een soortgelijk onderzoek had al eerder plaatsgevonden, hetgeen ook de reden was dat de gemeente de locatie wilde kopen van de familie Scholten.

Op 30 augustus neemt de architect de locatie in ogenschouw. Enkele dagen later staat de familie Scholten (die de locatie wil verkopen) voor de rechter om de gemeente er toe te bewegen mee te werken aan een verkoop aan derden, nu de gemeente haar belofte tot aankoop niet heeft kunnen nakomen.

De gemeentelijke consigliere zegt toe te proberen om binnen 14 dagen tot een oplossing te komen. Dat impliceert dat de uitkomst van het haalbaarheidsonderzoek er niet toe doet, dan wel dat men een offerte heeft goedgekeurd waarbij € 39.000,- wordt betaald voor werk dat nog geen 14 dagen in beslag heeft genomen.

Het is niet de eerste keer dat de gemeente een offerte goedkeurt, die een aanzienlijk hoger bedrag bevat dan wat er (gezien de uit te voeren werkzaamheden) verwacht mag worden.

Zo stemde de gemeente in met een offerte van € 100.000,- voor de verzwaring van het elektra-netwerk in de Drommedaris, terwijl men (een jaar later) de werkelijke kosten becijferde op € 20.000,-.

In beide gevallen gaat het er om betalingen aan derden te rechtvaardigen, zonder dat men de werkelijke reden voor die betaling hoeft prijs te geven. Omdat men tot op dat moment het standpunt had ingenomen, dat betalingen niet nodig waren.

In het ene geval had de architect (anders dan men had beweerd) wel degelijk recht op achterstallig honorarium. In het andere geval zou (zonder een extra subsidie voor de  stichting Drommedaris) die stichting faillissement hebben moeten aanvragen op het moment dat het cultureel centrum (na een jarenlange verbouwing) in gebruik kon worden genomen.

De vraag is alleen, moet je ruiterlijk erkennen dat je in het verleden hebt mis gekleund of mag je, als overheid, proberen dat te verbergen met behulp van misleidende offertes?

En moeten we uit het feit, dat de gemeenteraad dit (zonder verdere op- of aanmerkingen) steeds weer laat passeren concluderen, dat die instantie het “spel” meespeelt, of moeten we er van uitgaan dat men eenvoudig te dom is om het  bedrog op te merken?

Wie het weet, mag het zeggen.

Auteur: Pim

Hoe lang blijft een democratie nog een democratie, als alleen het recht van de sterkste geldt? Toon alle berichten van Pim