De buitendijkse grond waarop Resort Markermeer is gevestigd is niet verkocht, maar is eigendom gebleven van de gemeente Stede Broec. Exploitant Europarcs huurt het van de gemeente. Naar ik meen voor een periode van 50 jaar (maar het kan ook 30 jaar zijn).
Op haar beurt verhuurt Europarcs de kavels waarop zij haar chalets heeft gebouwd. De chalets worden verkocht, de kavels verhuurd. Geen idee wat de verhuurvoorwaarden zijn, maar gebruikelijk is dat de huurkosten jaarlijks met het inflatiepercentage worden verhoogd.
Ook voor het REZ gold aanvankelijk, dat de grond in erfpacht zou worden uitgegeven. Zoals dat nu al voor SWL en het zwembad het geval is.
Alleen in bijzondere omstandigheden zou verkoop kunnen worden overwogen. Sinds februari 2017 weten we, naar aanleiding van een door mij aan de ontwikkelaar gestelde vraag, dat het project gebaseerd is op verkoop van de grond door de ontwikkelaar. Grond die hij uiteraard eerst (tegen onbekende prijs) van de gemeente heeft gekocht.
Volgens mij heeft de gemeente haar gewijzigde opvatting nooit naar buiten gebracht, laat staan dat ze de reden voor haar beleidswijziging heeft uiteengezet. In Enkhuizen geldt, dat iets vandaag “zus” kan zijn, maar morgen “zo” en dat niemand zich druk maakt of naar de reden voor die verandering vraagt.
Resort Markermeer toont aan, dat zelfs als je grond in erfpacht uitgeeft, er voldoende animo is om een vakantiepark in te richten en de op erfpacht gebouwde woningen te verkopen.
Maar er is meer waarin Enkhuizen zich onderscheidt van haar buurgemeente. Waar Stede Broec een simpele erfpacht constructie overeenkomt met de exploitant van het vakantiepark, geeft Enkhuizen de voorkeur aan een soort van ruilhandel.
In ruil voor gratis grond, legt de ontwikkelaar een aantal voorzieningen voor algemeen gebruik aan. Omdat de kostprijs van die voorzieningen onbekend is, is ook fictieve prijs waartegen de grond wordt overgedragen onbekend.
We weten inmiddels uit ervaring, dat het college er niet voor terug deinst om offertes te overleggen die een weinig realistisch beeld geven van de uit te voeren werkzaamheden en dat de raad geen enkele moeite doet om die offertes aan een kritisch onderzoek te onderwerpen.
We weten inmiddels ook uit ervaring, dat de onderliggende documentatie, met behulp waarvan de gang van zaken zou kunnen worden gereconstrueerd ontbreekt, zodat de democratische controle op die gang van zaken onmogelijk is geworden.
Verder weten we inmiddels ook uit ervaring dat degenen die de democratische controle zouden moeten uitvoeren (de gemeenteraadsleden) daar in het geheel niet in zijn geïnteresseerd en zich op dat punt schuldig maken aan plichtsverzuim.
En tot slot weten we, dat de zogenaamde vierde macht, de reguliere pers, zich op lokaal niveau zich niet om dit soort onderwerpen bekommert. Vanuit de (in mijn ogen onjuiste) veronderstelling dat het haar lezers allemaal niets uitmaakt.
En dus kan het gebeuren, dat de belangrijkste grondtransactie over de afgelopen 8 jaar zich buiten het zicht van de toezichthoudende instantie (de gemeenteraad) afspeelt en dat die pas geïnformeerd wordt als de overeenkomst een voldongen feit is.
Gewoonlijk wordt een dergelijke overeenkomst aangegaan onder het voorbehoud van “goedkeuring door de raad”. Alleen in dit geval heeft de raad haar goedkeuring vooraf verleend. Of deze vorm van zelf-castratie juridisch houdbaar is waag ik te betwijfelen, maar tegelijkertijd laat deze raad zich zo gemakkelijk intimideren, dat men zich nauwelijks zal verzetten als het college eist dat men zich aan het eerder genomen besluit houdt.
De gang van zaken zou iedereen, die democratische gedragsregels van belang vindt, met zorg moeten vervullen. Maar in werkelijkheid doen alle participanten (college en raad) of hun neus bloedt en stelt de reguliere pers zich op als een poedel, die alleen maar wil worden aangehaald (en geprezen) door de “bevoegde” instanties. In plaats van het falen van onze democratische instituties bloot te leggen.
De reguliere pers heeft de raad van Enkhuizen, niet ten onrechte, ooit kleutergedrag verweten. Het is nu zaak om dat kleutergedrag, door middel van voorbeelden uit de praktijk, te illustreren, maar helaas. daar blijkt de moed voor te ontbreken.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 