En dan was er natuurlijk ook mijn WOB verzoek. Of misschien beter gezegd, verzoeken.
Het eerste ging over het compromis tussen aannemer, Dromstichting en de gemeente.
Het tweede betrof het compromis tussen de architect (die de Dromverbouwing begeleidde) en de gemeente.
Over het eerste compromis bleek geen enkele correspondentie voorhanden. Het ene moment was het zus, het volgende moment was het zo, zonder dat partijen daarover schriftelijk met elkaar van gedachten hadden gewisseld.
Ik heb deze gang van zaken vergeleken met de gang van zaken bij een andere organisatie, die liever ook niets op papier zet, de maffia.
Ook wel Cosa Nostra genoemd. Met burgemeester Baas in zijn rol van godfather van de organisatie en Jan Slagter als zijn trouwe consigliere.
De brandende vraag was dan ook, hebben de gemeentelijke praktijken (onder leiding van een nieuwe godfather) zich gewijzigd of zijn ze als het ware ingebakken en vormen ze daardoor een vast onderdeel van het gemeentelijke beleid?
Op het eerste gezicht lijken de praktijden te zijn gewijzigd. Want, anders dan bij het Drom-compromis, is nu wel (tamelijk onschuldige) correspondentie ter inzage gegeven.
Die correspondentie vormt geen bewijs voor wat wethouder Struijlaart beweerde (dat het de architect was die op geheimhouding had aangedrongen), maar eerder een bewijs van het tegenovergestelde.
Maar dat terzijde. Veel belangrijker was het ontbreken van correspondentie over het compromis zoals vastgelegd in een bijlage van de overeenkomst. De toezegging, dat de architect € 39.000,- betaald zou krijgen voor een haalbaarheidsonderzoek.
Er lag al een haalbaarheidsonderzoek, dat twee jaar eerder was uitgevoerd, maar er moest natuurlijk een voorwendsel worden verzonnen om de architect € 39.000,- te kunnen uitbetalen.
De compensatie van € 39.000,- was gebaseerd op een offerte van de architect. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat (al dan niet daarin aangemoedigd door de gemeente) de architect een voorbeeld heeft genomen heeft aan de eerdere offerte van de aannemer.
Die bracht (op verzoek van de gemeente) een offerte uit ter hoogte van € 100.000,- voor werkzaamheden die de € 25.000,- niet overstegen, zonder dat de raad daar erg in had.
Dus waarom niet iets soortgelijks gedaan met een haalbaarheidsonderzoek, (dat twee jaar daarvoor ook al eens was uitgevoerd)?
Zoals de vorige raad zich gewillig liet voorliegen over de kosten van elektraverzwaring, zo laat de nieuwe raad zich gewillig voorliegen over de kosten van een haalbaarheidsonderzoek.
Niks nieuws onder de zon dus.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 