Hoewel ik er ook bij het vorige college wel eens op gewezen heb dat er sprake was van doelbewuste misleiding, is daar destijds door de raad ook niet op gereageerd.
Ik vermoed, omdat men niet goed weet hoe te handelen. Opmerkelijk, omdat de raad een goed betaalde adviseur in dienst heeft. De raadsgriffier. Maar kennelijk durft men hem niet om advies te vragen en klaarblijkelijk is hem ook nooit iets bijzonders opgevallen in de beweringen van het college.
Overigens kun je, zonder dat je er (zoals de griffier) voor hebt doorgeleerd, ook gewoon begrijpen, dat doelbewuste misleiding niet tot de gebruikelijke omgangsvormen hoort. Als daar sprake van is, dan is er eigenlijk maar één passend antwoord. Het opzeggen van het vertrouwen in de betreffende bestuurder.
Immers, het raadslidmaatschap is een part-time baan en van raadsleden kan (en mag) je niet verlangen, dat zij (naast het kennis nemen van de voorstellen) ook de daarin voorkomende beweringen van het college op juistheid gaan zitten controleren.
Als raadslid moet je er van uit kunnen gaan, dat alles wat door het college beweerd wordt, ook daadwerkelijk waar is. Want waarheid vormt nu eenmaal het fundament waarop onze democratische instituties zijn gebouwd.
Door jarenlange verwaarlozing van dat fundament is ons vertrouwen in die instituties (waaronder de gemeenteraad) aanzienlijk afgenomen. Een zorgelijke ontwikkeling, die degenen die deze instituties bemensen zichzelf mogen aanrekenen.
Eén van de talloze onjuiste beweringen in het Dromdossier, betrof het motief van de aannemer voor het aanleggen van een verzwaring van het elektranetwerk in de Drommedaris, zonder dat hem daarvoor een opdracht was verstrekt.
Volgens het college deed de aannemer dat om reputatieschade voor zichzelf te voorkomen. Uit de correspondentie daarover met de aannemer bleek echter het tegenovergestelde.
De aannemer wilde reputatieschade voor de stichting en gemeente voorkomen en had daarom genoegen genomen met slechts een mondelinge betalingstoezegging.
Hoewel het hier om een tamelijk absurde bewering van het college ging, werd ze door een deel van de raad (D66, PvdA en Lijst van der Pijll) wel serieus (en voor waar) genomen, met alle gevolgen van dien.
Ik heb daar destijds uitgebreid en meermalen over geschreven, zonder dat daar door de raad of pers aandacht aan werd geschonken. Wat me deed concluderen, dat noch onze volksvertegenwoordigers, noch onze reguliere pers belang hechtten aan feiten. Maar liever de weinig plausibele beweringen van een college herkauwden.
En dus herhaalt de geschiedenis zich. Want wie niet bereid is om van de geschiedenis te leren, wordt gedwongen haar te herhalen.
De geheimhoudingsplicht die het college de raad wenst op te leggen heeft niets te maken met de wensen van de architect, maar alles met de wens van het college om de door haar gemaakte fouten en de uiteindelijke kostenoverschrijdingen zo veel als mogelijk te kunnen bagatelliseren. Het verstrekken van misleidende informatie was en is nog steeds een gewaardeerd onderdeel van de Enkhuizer bestuurscultuur.
In het kader van de dualistische benadering is de raad tot driemaal toe in besloten zitting bijeen geweest. Ik ben benieuwd of ze inmiddels ook geleerd hebben wat je moet doen als je door een college doelbewust wordt misleid. In theorie zou een raad daar korte metten mee moeten maken, maar in de Enkhuizer praktijk zal het wel weer “de mantel de liefde” worden.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
en als wij als burgers eens precies het zelfde zouden gaan doen ??? o-ja dan zijn we opeens criminelen in de ogen van het wanbestuur
LikeLike
Wat ik probeer duidelijk te maken is, dat waarheid het fundament vormt voor onze democratische instituties. Op het moment dat het je niets meer kan schelen of iets waar is (of niet) en alleen maar redeneert vanuit je politieke eigenbelang, dan ondermijn je het fundament van die instituties.
LikeLike