Het stond niet op de agenda van de bijzondere raadsvergadering van afgelopen dinsdagavond, maar was een toegevoegd agendapunt. Het verslag van Keesman/Van Reijswoud over het gesprek dat ze met elkaar hadden gevoerd.
Het was een prettig gesprek zo werd ons door de beide deelnemers medegedeeld en op grond daarvan valt niet uit te sluiten, dat SP en VVD in de nabije toekomst met elkaar gaan samenwerken.
Dat werd niet letterlijk zo gezegd, maar er was wel een vage hint dat een dergelijke samenwerking tot de mogelijkheden zou kunnen gaan behoren.
Maar eerst moet er nog van alles verkend worden en dat gebeurt dan aanstaande dinsdag in plaats van de Commissievergadering GrondGebied (die werd afgelast).
Die vergadering vindt (naar verluidt) plaats (om mij onbekende redenen) in het Wapen van Enkhuizen. Dat maakt dat het risico dat ze niet via het internet te beluisteren is vrij groot, zodat er niets anders opzit dan er in persoon heen te gaan en te hopen dat ik word toegelaten.
Wat me bij dit alles een beetje begint tegen te staan is, dat men bijna twee maanden na de verkiezingen nog steeds hoofdzakelijk met de eigen kwaaltjes bezig is, zonder dat er een beeld bestaat over hoe het nu verder moet. Wat dat betreft begint de kwalificatie van de verslaggevers van de voormalige Enkhuizer Krant, “kleutergedrag”, steeds meer hout te snijden.
Het document dat tot voorbeeld diende (rapport van de Raad Openbaar Bestuur) komt met 10 verschillende voorbeelden. Helaas zegt Van Reijswoud daarover dat het niet de bedoeling is, dat we het voorbeeld van anderen volgen, maar zelf iets bedenken dat op de Enkhuizer situatie van toepassing is. Dat voorspelt weinig goeds en het kan dus zomaar tot na de grote vakantie duren voordat er spijkers met koppen kunnen worden geslagen.
Maar zelfs na nauwgezette lezing van het rapport heb ik nog steeds het gevoel dat we druk bezig zijn oude wijn in nieuwe zakken te doen. D.w.z. nieuwe namen verzinnen voor een eeuwenoud en beproefd proces. Analoog aan het idee, dat als we schoonmakers in het vervolg interieurverzorgers gaan noemen, er misschien dingen veranderen. Niet dus.
De simpele realiteit is, dat wil je tot een stabiel bestuur komen SP en VVD een manier moeten zien te vinden om met elkaar samen te werken. Als ze daar twee maanden na de verkiezing nog niet achter zijn, dan vrees ik dat we met een ernstig geval van incompetentie van doen hebben.
Aan de VVD (hoewel niet mijn partij) kan het niet liggen, die heeft van meet af aan verklaard met iedereen (=raadsbreed) te willen samenwerken. Het probleem is dus de SP, die (niet uitgesproken) voorkeuren heeft, met name in de persoonlijke sfeer.
De olifant in de kamer is volgens mij dan ook, dat men eerherstel voor wethouder Olierook wil (waarvan men nog steeds vindt dat hij niets verkeerd heeft gedaan).
Nu verwart de SP (een van oorsprong Maoïstische partij) wel vaker persoonsverheerlijking met loyaliteit en het zou een verademing zijn als men dat onderscheid zou leren te maken. Eerherstel voor Olierook zit er (volgens mij) niet in. Daarvoor heeft hij de Enkhuizer raad net iets te vaak, onvoldoende en onjuist geïnformeerd.
De SP mag er dan prat op gaan dat ze veruit de grootste partij is, maar naast voordelen biedt die positie ook verplichtingen. En dat wil zeggen, (om de metafoor van Keesman zelf te gebruiken), dat je niet kunt volstaan met vanonder de Koepoort te blijven roepen dat het allemaal veel te snel gaat.
Je zult ook zelf iets moeten doen om het tempo bij te benen en bijvoorbeeld voorstellen doen over de toekomstige samenwerking met de VVD.
Wanneer SP en VVD eindelijk beseffen dat ze tot elkaar veroordeeld zijn, dan blijft alleen nog de keuze voor hun secondanten over.
Wil men secondanten binnen de eigen stroming dan zijn D66 en PvdA de voor de hand liggende keuze.
Zie voor een ‘creatievere’ raadsbrede oplossing mijn eerdere column “Anders denken, anders doen”.
Enfin, dinsdagavond weten we meer. Als ik tenminste tot de vergadering wordt toegelaten. 
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 