Tijdens het Nieuwe Doelen debat liet Rob van Reijswoud weten dat hij een besluit over de fusie van de drie SED gemeenten niet wilde toevertrouwen aan de gewone kiezer, omdat hij van mening was dat die zich bij dat besluit zou laten leiden door emoties.
Daarin heeft hij niet helemaal ongelijk. Veel van de tegenargumenten berusten op romantische opvattingen over de werkzaamheden van leden van de raad. Wier primaire taak het is om in te stemmen met wat door het college (= ambtelijke organisatie) wordt voorgesteld.
Aan dat soort voorstellen gaat maandenlange voorbereiding vooraf door lieden die er voor hebben doorgeleerd (zoals Rob van Reijswoud) om vervolgens beoordeeld te worden door raadsleden die er niet voor zijn opgeleid en soms de stukken nauwelijks hebben bestudeerd, maar vanuit de onderbuik en vage ideologische overwegingen allerhande tegenwerpingen beginnen te maken.
Ik herken dat gevoel. Zeker bij de Drommedaris debatten heb ik met stijgende verbazing geluisterd naar de kromme redeneringen die (raadsbreed) naar voren werden gebracht en hoe de raad van het ene naar het andere standpunt zwalkte.
Ik denk ook wel eens, misschien is ons systeem wel helemaal niet zo superieur als we denken dat het is. Misschien hebben ze (gelet op de enorme vooruitgang die ze boeken) in China wel beter door wat er nodig is om een land effectief te besturen. Gewoon met strakke hand en technocraten die besluiten nemen waar iedereen van profiteert. Zoals de mandarijnen ooit deden.
Zou dat zijn waar Rob (maar eigenlijk ook Jaap Koning) naar toe willen? De gemeenteraad als een soort van Chinees volkscongres waar alle afgevaardigden het roerend eens zijn met wat de mandarijnen hebben uitgedacht?
Misschien is onze democratie (die in zijn huidige vorm zo’n 300 jaar bestaat) wel een merkwaardige oprisping in de wereldgeschiedenis en vragen ze zich over honderd jaar af, hoe we ooit zo dom konden zijn geweest om de te nemen besluiten te laten afhangen van mensen die daarvoor nauwelijks gekwalificeerd zijn en wordt de opvatting van Rob wel gezien als de opvatting van iemand die zijn tijd ver vooruit was! Wie zal het zeggen?.
In ieder geval zijn de landen met een democratie als de onze in de minderheid en raken we de economische voorsprong, die we ooit hadden, langzamerhand kwijt.
Maar toch houd ik het voorlopig nog even op het morsige en het bij lange na verre van volmaakte model wat we nu hanteren. Waarin we niet, zoals het Chinese volkscongres eensgezind de toekomst tegemoet marcheren, maar waarin publiekelijk moeizame compromissen moeten worden gesloten tussen een coalitie en een oppositie en we rekening moeten houden met allerlei minderheidsbelangen.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 