Conformeren of negeren.

In een eerder bericht schreef ik over actoren. Wat zijn dat vroeg een lezer me. Op het internet zijn verschillende definities te vinden. Waar ik voor koos was, “actoren zijn personen of instanties die door hun functie betrokken zijn bij een sociaal of politiek proces.”

Het proces waar ik over schreef was de besluitvorming rond de SED verdeelsleutel. De actoren in dat proces zijn, ambtenaren, wethouder, gemeenteraad en betrokken burgers.

In dat proces werd veel gewicht toegekend aan de ambtelijke interpretatie van wat er was overeengekomen. Hoewel vrijwel niets van wat er in die overeenkomst was vastgelegd werd gerealiseerd, bleek de daarin genoemde verdeelsleutel voor de gemeenteraad een onaantastbaar onderdeel.

Zelfs toen bleek, dat de ambtelijk interpretatie van hetgeen er was overeengekomen resulteerde in een uitkomst die niet anders dan absurd te noemen was. De kleinste gemeente werd gedwongen tot de grootste bijdrage aan een plan dat voor elke van de drie gemeenten van even groot belang was.

Hoe kon het, dat op dat punt aangekomen de politiek niet ingreep? Naar alle waarschijnlijkheid omdat Enkhuizen niet over politici beschikt, maar dat de politieke functies ter plaatse bekleed worden door hele en halve ambtenaren (en zij die daar graag voor door willen gaan.)

De wapenspreuk van elke ambtenaar is, dat regels, regels zijn, waar verder niet aan mag worden getornd. Terwijl politici (normaal gesproken) zichzelf de vrijheid geven om zien of de regels daadwerkelijk datgene bewerkstelligen wat was beoogd. En mocht dat niet het geval zijn, bereid (en in staat zijn) om andere regels te overwegen.

Iets wat ambtenaren alleen kunnen en mogen als ze er opdracht voor krijgen.

Dus de makkelijkste verklaring voor de gang van zaken is, dat in Enkhuizen de politieke functies worden bekleed door ambtenaren (of door mensen die daar graag op willen lijken en die beroepsgroep als hun voorbeeld nemen).

In een dergelijk milieu heeft VVD fractievoorzitter Van Reijswoud natuurlijk een enorme voorsprong. Hij hoeft niet te doen alsof hij een ambtenaar is, hij is het en dat niet alleen, hij is een ambtelijk zwaargewicht. In de gemeente Lelystad is hij loco-secretaris. Een functie die formeel niet bestaat heb ik me laten vertellen, maar die er op neerkomt, dat men de vertrouweling is van het college van B&W.

Een belangrijke functie, hetgeen hij van tijd tot tijd ook wel laat doorschemeren naar zijn collega raadsleden. Bovendien heeft hij een heldere betoogtrant en is hij vaak de enige die ik goed kan volgen. Volgens mij heeft hij dan ook maar één nadeel.

Hij is geen politicus, maar een ambtenaar, voor wie regels nu eenmaal regels zijn.

Politici hebben vaak een slechte naam. Maar dat komt, omdat ze de ondankbare taak hebben om zaken, die tegenstrijdig aan elkaar zijn, toch op zodanige wijze met elkaar te verbinden, dat de betrokkenen vrede hebben met het resultaat, ook al hebben ze hun zin niet gekregen.

Zou Enkhuizen een politicus in de raad of college hebben gehad, dan zou die ongetwijfeld hebben gezegd, “wat de regel ook zegt, het resultaat deugt niet en ik neem alleen maar genoegen met een deugdelijk resultaat”.

Maar het Enkhuizer college en haar gemeenteraad beschikken niet over politici. Alleen maar over ambtenaren en zij die er voor door willen gaan.

Eerder schreef ik al, dat de actoren in dit proces zich precies tegenovergesteld gedragen als men van ze zou verwachten.

Zie ook hier, twee hotemetoten uit de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (waar men altijd de mond vol heeft over onnodige en onzinnige regelgeving), maar die zich in dit geval conformeren aan een (onzinnige) regel en de bezwaren daarover vanuit de bevolking doelbewust negeren.

Auteur: Pim

Hoe lang blijft een democratie nog een democratie, als alleen het recht van de sterkste geldt? Toon alle berichten van Pim