In een reactie op mijn vorige column citeert Frank van Gangelen (secretaris van Enkhuizen Vooruit en nummer 2 op hun kieslijst) artikel 10.2 i van het SED bedrijfsplan.
Een positief of negatief resultaat tussen de totale vrijval in de drie gemeenten en de exploitatie van de SED-organisatie, zal naar rato van het ingebrachte budget worden verrekend met de individuele gemeenten.
Het is het gebruikelijke ambtelijke abracadabra voor de gevorderde lezer.
Zoals ik het begrijp hebben de gemeenten hun gebudgetteerde personeelskosten over gemaakt naar de SED, die op basis van die budgetten (in haar naam) alle noodzakelijke werkzaamheden uitvoert.
Omdat men verwachtte, dat de SED dat effectiever kon dan de drie gemeenten zelfstandig, zouden de oorspronkelijke gebudgetteerde personeelskosten worden vergeleken met de door SED uitgegeven personeelskosten.
Wat in 2015 een verwachtte besparing zou opleveren van 1.4 miljoen, die vervolgens naar rato van het ingebrachte personeelsbudget verdeeld zou worden tussen de deelnemende gemeenten.
Deze handelswijze gold voor zowel een positief als negatief resultaat, waarbij ik me afvraag of men in 2014 voorzag dat in 2017 een negatief resultaat van 13,4 miljoen tot de mogelijkheden behoorde. Of dat men zich realiseerde, dat men door deze formulering een begrensd positief resultaat koppelde aan een onbegrensd negatief resultaat (zie het vorige column).
Dus ja, je kunt spreken van een ambtelijk gelijk, maar boven het ambtelijk gelijk staat het politieke gelijk. En het politieke gelijk treedt in werking als blijkt dat het ambtelijke gelijk onvoorziene en ongewenste neveneffecten heeft.
In dit geval, dat de kleinste gemeente de grootste bijdrage levert aan een maatregel waar alle drie gemeenten in gelijke mate belang bij hebben.
Indien politici geconfronteerd worden met een ambtelijk gelijk, dat politiek gezien onacceptabele resultaten oplevert, dan is het niet alleen hun taak, maar ook hun plicht om dat onacceptabele resultaat ongedaan te maken.
Maar in dit geval hebben zowel wethouder als raad zich niet gedragen als politici, maar als gedweeë uitvoerders van ambtelijke onzin.
Een sub-slogan van Nieuw Enkhuizen is, “Anders denken, anders doen” en vandaar mijn oproep: “Sta op, wees een kerel en doe wat goed is in plaats van je te verschuilen achter bureaucratische onzin”.
De huidige gang van zaken is het zoveelste vertoon van onmacht van een met zichzelf worstelende raad. Die maar niet in staat is te beseffen dat het niet de bureaucraten zijn die bepalen wat er moet gebeuren, maar dat het de gekozen vertegenwoordigers van het volk zijn die dat bepalen.
Dus laten we hopen dat degenen die zich nu verkiesbaar hebben gesteld nog voor de verkiezingen zullen verklaren dat ook zij zullen opkomen voor de belangen van Enkhuizen en er geen genoegen mee nemen dat de inwoners van Enkhuizen als tweederangs burgers worden behandeld en (zonder aanwijsbare reden) voor dezelfde dienst meer moeten betalen dan de overige SED inwoners.
Komt die verklaring er niet vóór de verkiezingen, dan is Nieuw Enkhuizen de enig veilige keuze. Tenminste, als het belang van de Enkhuizer bevolking U aan het hart gaat.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
…wat ik niet begrijp, is dat er bij dit stukje pennenvrucht een afbeelding van “De Dokwerker” wordt gebruikt… dat vraagt volgens mij om enige uitleg…
LikeLike
Is in mijn ogen een symbool van verzet. Niet ontoepasselijk, omdat ik onze politici verwijt zich te gedragen als gedweeë uitvoerders van ambtelijke onzin in plaats van hun politieke verantwoordelijkheid te nemen.
LikeLike
Je hebt verzet en verzet – je hebt ambtelijke onzin en ambtelijke onzin (onmiskenbaar!), maar er is een verschil tussen het verzet anno 1941 en het verzet anno nu, én er is zeker verschil tussen de onzin van de Duitse bezetter en de onzin van de SED.
Vaak verschil ik van opvatting en mening met je, maar deze sla je écht de plank mis met deze ietwat gratuite en populistische vergelijking – jammer!
Voor de geïnteresseerde lezer, wat achtergrondinformatie over De Dokwerker en de Februaristaking waar dit standbeeld aan herinnert (http://www.dedokwerker.nl/de_dokwerker.html)
LikeLike
Het spijt me, maar de Dokwerker is wat mij betreft het symbool van verzet, zoals Marianne wat mij betreft het symbool van vrijheid is. En inderdaad, het is pijnlijk om te zien dat hedendaagse politici allerhande uitvluchten verzinnen om maar niet in verzet te hoeven komen als ze met een ongelijke behandeling worden geconfronteerd.
Want daar gaat het natuurlijk om. De ongelijke behandeling van de inwoners van de SED, waar onze raadsleden zo bereidwillig aan hebben meegewerkt. En in plaats van die misstap te herstellen, proberen ze hem weg te moffelen.
In plaats van de plank mis te slaan, denk ik dat ik deze keer de spijker op zijn kop geslagen heb.
Tegenover de toenmalige onverzettelijkheid, staat de hedendaagse lafheid en gemakzucht van hen die pretenderen onze belangen te behartigen.
LikeLike
Ik las ook de vorige column nog eens en de reacties: ‘Men zadelt de Enkhuizers op met een volstrekt overbodige schuld en wast vervolgens de handen in onschuld’. Dat vind ik een kernachtige samenvatting van de quintessens.
LikeLike