Bovengemiddeld.

Het feit dat er een wethouder aan te pas moet komen om aan ons (gewone stervelingen) uit te leggen hoe een verdeelsleutel werkt, doet vermoeden dat het hier om een ragfijn en zeer ingewikkeld concept gaat.

Niets is minder waar. Het gaat om een uiterst simpel principe. Als gemeenten samenwerken in een regeling delen ze gewoonlijk in gelijke mate in de kosten van zo’n regeling.

Alleen een bovengemiddeld belang bij een bepaalde regeling rechtvaardigt een bovengemiddelde bijdrage aan de kosten.

Wat is een bovengemiddeld belang bij een regeling?

Afgelopen maand hebben de SED gemeenten een schuldhulpregeling met elkaar afgesproken. De gedachte bij het tot stand komen van die regeling was, dat het belang dat Enkhuizen had bij het aangaan van die regeling, bovengemiddeld was in vergelijking tot de andere gemeenten.

Omdat Enkhuizen een aanzienlijk hoger percentage bijstandsgerechtigden binnen haar grenzen heeft dan de andere gemeenten en dit een indicatie is van het mogelijk aantal toekomstige cliënten dat gebruik wil maken van de schuldhulpregeling.

Vanwege het te verwachten bovengemiddelde gebruik van de regeling door inwoners van Enkhuizen, werd er een bovengemiddelde bijdrage aan de kosten afgesproken. Enkhuizen nam derhalve 45% van de kosten voor haar rekening.

Men kan over het deelname percentage discussiëren, maar niet over het principe dat bovengemiddelde aanspraken resulteren in een  bovengemiddelde bijdrage aan de kosten van zo’n regeling. Moeilijk te begrijpen? Niet echt natuurlijk.

Wat maakt dat onze raadsleden niet in staat zijn om een dergelijk eenvoudig principe niet begrijpen?

In het geval van het Organisatie OntwikkelingsPlan (OOP) is er kennelijk sprake van een bovengemiddeld belang voor Enkhuizen, want er is sprake van een bovengemiddelde bijdrage (37,19%).

De vraag is nu welk bovengemiddeld belang Enkhuizen bij deze regeling heeft. Een belang dus dat Enkhuizen wel, maar de andere gemeenten in veel mindere mate of helemaal niet hebben.

Dat bovengemiddelde belang voor Enkhuizen is er niet en er is zelfs door geen enkele politieke fractie ook maar een poging gedaan om het aan te tonen. Ondanks herhaalde waarschuwingen van mijn lezers (en mijzelf) en ondanks het ontbreken van een bovengemiddeld belang bij de regeling is de raad in december 2017 akkoord gegaan met een bovengemiddelde bijdrage in de kosten door Enkhuizen.

Met als gevolg dat Enkhuizen een bijdrage aan de kosten levert die meer dan 8 ton hoger is dan rechtvaardig en noodzakelijk is.

De tragische werkelijkheid is, dat geen van de zittende raadsleden zich de tegenstelling tussen bovengemiddelde betaling en gemiddeld (voor iedereen gelijk) belang bij het OOP  heeft gerealiseerd. Een verzuim dat men nu probeert te verbergen achter ingewikkelde beschouwingen over verdeelsleutels waar men de precieze werking zelf ook niet van begrijpt.

Waarom moet Struijlaart anders langskomen om uit te leggen waar Stella Quasten en Michèl de Jong destijds vol overtuiging vóór hebben gestemd, waarbij de stem van Stella zelfs van doorslaggevende betekenis was?

Omdat er (tot op de dag van vandaag) geen fractie is die zijn verzuim heeft willen toegeven, is er een situatie ontstaan waarbij “wij” (Nieuw Enkhuizen) ons gesteld zien tegenover “zij” (alle overige fracties). Terwijl een gelijke behandeling voor de inwoners van Enkhuizen ons allemaal aan het hart zou moeten gaan.

Het is nu aan de kiezer om te bepalen welke keuze hij wil maken en welk standpunt hij het meest kan waarderen.

Tot slot de vraag, behoort herziening van de overeengekomen kostenbijdrage tot de mogelijkheden?

Anders dan sommige van de ons vertegenwoordigende politici misschien willen doen geloven zijn de inwoners van de SED gewone mensen, die niets liever willen dan in harmonie leven met hun buren. Ze zijn er helemaal niet op uit om ons “een poot uit te draaien” en als ze wordt uitgelegd, dat het OOP een gezamenlijk belang is, dan zal men zonder meer bereid zijn de kosten voor dat gezamenlijk belang te willen dragen en in te stemmen met een gelijk bedrag voor elke inwoner van de SED.

De enigen die een dergelijke regeling in de weg staan zijn onze kleingeestige lokale politici, die het maar niet kunnen verkroppen dat ze gewezen worden op een blunder die ze in december 2017 hebben begaan en die ze daarom blijven ontkennen.

Dat is een probleem, dat de kiezers van Enkhuizen (over een week) zullen moeten proberen op te lossen door deze politici niet voor herbenoeming in aanmerking te laten komen.

Het bovenstaande zal mijn inzet zijn bij de openbare informatiebijeenkomst op 13 maart waarin wethouder Struijlaart zijn opvattingen over verdeelsleutels tussen de SED gemeenten kenbaar zal maken. Mijn advies is, komt allen want dit keer maakt Uw aanwezigheid wel degelijk verschil.

Het verschil is of er een serieuze poging wordt ondernomen om de ongelijke behandeling voor Enkhuizers ongedaan te maken (en we onszelf daarbij meer dan 8 ton besparen) of dat we doorgaan met ons zand in de ogen te laten strooien door politici die beweren dat dit onmogelijk is.