Mijn opvatting tijdens de afgelopen jaren was, dat als gevolg van plichtsverzuim van de raad, het college zich allerhande vrijheden meende te kunnen permitteren die evenzeer als plichtsverzuim konden worden aangemerkt.
Met zo’n opvatting maak je uiteraard geen vrienden in de raad en in het college. Niemand vindt het leuk er op gewezen te worden dat hij zijn plicht verzuimt.
Van de aard van het plichtsverzuim heb ik evenmin een geheim gemaakt. Wat de raad betreft vind ik, dat men maar al te vaak genoegen neemt met iets dat ik een poging tot het geven van een plausibele verklaring zou willen noemen.
Het Dromdossier was een aaneenschakeling van pogingen tot het geven van plausibele verklaringen die door de raad min of meer welwillend werden aangehoord.
Met als voorlopig hoogtepunt de raadsvergadering in december 2017, waarin de wethouder van dienst een voorstelling van zaken gaf die in strijd was met de werkelijkheid. (De kosten van de verzwaring bedroegen geen € 40.000,- maar zijn al in een veel eerdere instantie becijferd op € 20.000,-. Het verschil komt feitelijk neer op een onderhandse extra subsidie voor de stichting de Drom.)
Maar goed, als college en raad het met elkaar eens zijn, dat de weg voorwaarts is om de burgers een rad voor de ogen te draaien, dan is dat hun keuze. Het lijkt me aan de kiezer om daar vervolgens op te reageren. Als de kiezer dat niets kan schelen (waar het voorlopig naar uitziet) dan mogen de “raddraaiers” zichzelf gelukkig prijzen en is dat (denk ik) een uitnodiging om door te gaan op de ingeslagen weg.
Wat me het meest verbijsterde in het Dromdossier was de bewering van het college dat ze de door haar gemaakte afspraken over betalingen nooit aan de betrokkenen had bevestigd of op andere wijze schriftelijk had vastgelegd.
Dat is (wat mij betreft) zodanig in strijd met een normale wijze van bedrijfsvoering, dat toen dat feit bekend werd de raad de betreffende wethouder ter verantwoording had moeten roepen en terugkeer naar een normale bedrijfsvoering had moeten eisen.
Feit is, dat de raad dat (op het moment dat het diende te gebeuren) niet heeft gedaan, maar meer dan een jaar later wel zocht naar een aanleiding om die nalatigheid ongedaan te kunnen maken.
Het plichtsverzuim van het college bestaat er in mijn ogen uit, dat zij de raad onvolledig en daarmee onjuist informeert. Dit raakt het fundament van de verhouding tussen raad en college. Als de raad er niet meer op kan vertrouwen dat zij volledig en juist geïnformeerd wordt, dan is het fundament onder onze democratische instituties niet meer aanwezig en staan ze op drijfzand.
Er moest een (ongetwijfeld duurbetaalde) hoogleraar aan te pas komen om de raad er van te overtuigen, dat voor hetgeen Olierook namens het college had beweerd (inzake realisatie van een Enkhuizer loket door Werksaam) geen enkel bewijs bestond. Zoals er ook geen enkel bewijs bestond voor hetgeen hij over de verzwaring van het elektranetwerk beweerde.
Maar voor wat de wethouder van dienst (Struijlaart) beweert over de kosten van verzwaring van het elektranetwerk in de Drommedaris bestaat ook geen enkel bewijs. Maar inmiddels moe geworden van haar eigen incompetentie in dit dossier, stapt de raad daar (voor de zoveelste keer) gemakshalve over heen.
Waarmee ze opnieuw een signaal afgeeft dat neerkomt op, “de ware toedracht kan ons eigenlijk niets schelen, zolang er een enigszins plausibele verklaring wordt verschaft, zal het ons verder een zorg zijn en stemmen we in.”
En daarmee gaat het dus niet langer over de vraag of dingen waar zijn, maar of ze mogelijk waar zouden kunnen zijn. En als dat de kwaliteitseis is die je stelt, dan moet je je niet verbazen over het feit dat je met grote regelmaat met een kluitje het riet in wordt gestuurd.
Een oude Nederlandse wijsheid luidt “dat je de kat niet op het spek moet binden”.
Zolang de raad net doet alsof het haar niet kan schelen, of hetgeen haar verteld wordt waar is of niet, brengt ze het college in de verleiding om zich er (met enige regelmaat) met een Jantje van Leiden vanaf te maken.
Dat kan soms goed gaan, maar veel vaker kan het verschrikkelijk fout gaan en dat zou de Enkhuizer raad zich zo langzamerhand eens moeten gaan realiseren.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Dat fout gaan is inmiddels zover. REZ zal Enkhuizen heel veel geld gaan kosten. Helaas weer door deze incompetente raad.
LikeLike