Dubbeldenk en alternatieve feiten.

In aansluiting op mijn voorgaande column. Orwell geeft zelf een paar voorbeelden van “doublethink” ofwel “dubbeldenk”.

De combinatie van begrippen die gelijktijdig niet waar kunnen zijn, maar wel de suggestie vormen voor een diepere waarheid. Zoals “domheid is kracht”.

Ik herinner me zo’n slogan ten tijde van de Vietnamoorlog . “Fighting for peace”, die al snel werd ontmanteld door haar te vergelijken met een soortgelijke slogan  “fucking for virginity.”

In Orwell’s fabel “Animal farm” evolueert de oorspronkelijk slogan “Alle dieren zijn gelijk” naar uiteindelijk “Alle dieren zijn gelijk, maar sommigen zijn meer gelijk dan anderen”.

Ik vermoed, dat het vermogen tot dubbeldenk één van de belangrijkste kwaliteiten van een goed politicus is.

In een eerdere column beargumenteerde ik het bestaan van twee waarheden. Allereerst een ambtelijke waarheid, die berust op een waarheidsgetrouwe weergave van hetgeen is afgesproken en vervolgens een politieke waarheid.

Dat laatste is het deel van de ambtelijke waarheid, dat een politieke ambtsdrager nuttig en noodzakelijk vindt om naar buiten te brengen. In dit geval, genoeg om de raad er toe te bewegen een besluit te nemen. Want dat is de primaire taak van de raad. Het nemen van besluiten.

Gewoonlijk is de politieke waarheid voldoende om een besluit te nemen, maar soms is het nodig om kennis te nemen van de ambtelijke waarheid. Die is vastgelegd in wat men de “onderliggende stukken” noemt. De ultieme bron van informatie op basis waarvan het raadsvoorstel is geschreven. Als die ambtelijke waarheid ontbreekt, is er per definitie reden tot zorg.

Een zorg die elke (zichzelf serieus nemende gemeenteraad) tot uitdrukking behoort te brengen door middel van een daarvoor geschikt raadsinstrument. Een motie van wantrouwen of een motie van treurnis. Dit nalaten vormt het bewijs van een gering besef van democratische normen en waarden.

Gezagsdragers die tolereren dat ze worden voorgelogen verliezen hun gezag.

Klaarblijkelijk neemt de gemeenteraad van Enkhuizen zichzelf niet serieus, maar is men wel beledigd, als dat op basis van feiten wordt geconstateerd.

Elk raadsvoorstel is per definitie een politieke waarheid, die feiten bevat, maar soms ook “alternatieve” feiten kan bevatten. Dat wil zeggen feiten die alleen feiten zijn in de ogen van degene die ze als zodanig presenteren. Ik heb in talloze columns op dit blog een serie feiten ontmaskerd als zijnde “alternatieve” feiten.

Wat mij teleurstelt is het onvermogen van raadsleden om, zelfs als ze daar op geattendeerd worden, in staat te zijn om een onderscheid te maken tussen feiten en “alternatieve” feiten en dat ze uit schaamte daarover liever het hoofd in het zand steken. Voor een deel vloeit dat voort uit gemakzucht.

Ik weet niet hoeveel fracties het dossier, dat de gemeente aan hun ter inzage heeft gegeven, ook daadwerkelijk hebben ingezien. Maar te oordelen naar hun bijdragen tijdens de raadsvergaderingen, lang niet allemaal.

De raadsvoorstellen aangaande de afronding van het Drommedarisproject, zijn een mengelmoes van feiten en “alternatieve” feiten. Hetgeen verklaart, waarom er vanuit de raad zulke uiteenlopende opvattingen zijn geformuleerd.

Een mengelmoes van feiten en alternatieve feiten leidt gewoonlijk tot dubbeldenk. In dit geval werd er beweerd, dat de kosten van elektraverzwaring in de Drommedaris, zowel € 20.000,- als € 60.000,- bedroegen. Hoe moeilijk is het om te beseffen dat beide niet gelijktijdig waar zijn kunnen zijn?

Wellicht dat deze korte uitleg over de begrippen “dubbeldenk” en “alternatieve feiten” onze raadsleden er toe aanzet om de bestaande bestuurscultuur te veranderen.

Auteur: Pim

Hoe lang blijft een democratie nog een democratie, als alleen het recht van de sterkste geldt? Toon alle berichten van Pim