Weinig hoopvol

Waarom schrijf ik zoveel over de afwikkeling van het Dromdossier?

Ik heb meermalen gezegd dat de hoogte van het bedrag dat we de aannemer verschuldigd zijn me niet interesseert.

Ik heb ook meermalen gezegd dat ik er van overtuigd ben dat de aannemer recht heeft op betaling.

Dus waar gaat al dit geschrijf dan wel over?

Het gaat over ons recht om democratische controle uit te kunnen oefenen op de afspraken die door onze bestuurders (in dit geval het college) worden gemaakt.

Het gaat over de plicht van onze bestuurders die controle mogelijk te maken en de plicht van de door ons gekozenen, om die controle uit te voeren.

Maar zowel bestuurders, als gekozenen, hebben maling aan ons recht en van de bijbehorende verplichtingen willen ze al helemaal niets weten.

En dus kakelen ze tijdens hun maandelijkse bijeenkomsten over bijzaken. Bestuurder Olierook heeft laten weten dat alles wat ik hierover naar voren heb gebracht rommel is.

De gekozenen hullen zich in stilzwijgen en bereiden zich in hun achterkamertjes voor op een nieuwe kakelronde op 6 december.

Is Enkhuizen daarin uniek? Helaas, ook dat is niet het geval! In de krant van zaterdag een uitgebreide reportage over jarenlang voortdurende malversaties in de muziekschool van onze buurgemeente Stede Broec.

Wat is de typerende reactie vanuit de politiek nu die malversaties een onontkoombaar feit zijn geworden? Goedpraten van degenen die voor de malversaties  verantwoordelijk waren (de eigen politieke vrienden) en het beschuldigen van degenen die ze aan het licht brachten.

In Enkhuizen is dat niet anders. Men beschuldigt mij van het uitspreken van vermoedens (kennelijk tegenwoordig verboden door de gedachtenpolitie) en het verspreiden van rommel waaraan dus geen aandacht hoeft te worden geschonken.

Het tegenovergestelde is waar. Het is de raad die zich baseert op vermoedens en die de feiten negeert.

Feit is dat relevante originele documenten niet overlegd werden, zodat de democratische controle op gemaakte afspraken onmogelijk was. In plaats daarvan kregen we interpretaties van feiten en omstandigheden, die bij elke normale burger de wenkbrauwen deden fronzen.

Dat de raad (om politieke redenen) dat feit negeert, is omdat de enige juiste conclusie uit dat feit dient te zijn, dat degene die democratische controle onmogelijk maakt minimaal een reprimande verdient of dat het vertrouwen in hem wordt opgezegd. Die conclusie trek ik niet achteraf, maar trok ik al ruim voor de vergadering van 5 juli.

Alleen, de raad wenst die conclusie niet te trekken en daarom negeert men het onomstotelijke feit dat het college (door haar optreden) democratische controle onmogelijk heeft gemaakt.

Feit is ook, dat slechts twee raadsleden (Langbroek/Quasten) vanwege het ontbreken van originele informatie weigerden besluiten te nemen en de overige raadsleden gevraagd hebben hen daar in te steunen. Feit is, dat de overige raadsleden daartoe niet bereid waren.

Feit is verder, dat tijdens die historische bijeenkomst op 5 juli de meerderheid van de raad conclusies heeft getrokken op basis van vermoedens en dat die conclusies onjuist waren, omdat de vermoedens waarop ze gebaseerd waren onjuist waren.

Van sommige vermoedens heb ik inmiddels (aan de hand van originele documenten) aangetoond, dat ze onjuist waren.

Of als gevolg daarvan raadsleden bereid zijn om hun conclusies (die ze op onjuiste vermoedens baseerden) te herzien moet worden afgewacht.

Democratie is niet alleen het recht om eens in de vier jaar een stem uit te brengen, het is ook het recht om controle uit te oefenen op de afspraken die er (namens ons) worden gemaakt.

Als de bereidheid daartoe ontbreekt bij de gekozen volksvertegenwoordigers, zoals in dit dossier op overtuigende wijze is aangetoond, dan rest niets anders dan een gang naar de rechter om dat democratische recht veilig te stellen.

Of de raad daar vervolgens dan ook iets mee zal doen moet wederom worden afgewacht. De gang van zaken in Stede Broec stemt weinig hoopvol.