Krasgevoelige ego’s

Op basis van een bericht in de Enkhuizer Krant van vandaag mogen we dus concluderen dat de fractievoorzitter van de SP, mevrouw Keesman mijn blog leest.

Haar oog is gevallen op een reactie van collega raadslid Langbroek, wat in haar ogen neerkomt op laster en daar wenst ze juridische stappen tegen te ondernemen. We zullen zien.

Wat me dan weer van haar tegenvalt is dat het haar nog steeds niet is opgevallen dat het college (dat zij tot dusver zo onvoorwaardelijk steunt), zich staande probeert te houden met het verdraaien van feiten en het vertellen van onwaarheden.

Zo is het bijvoorbeeld onjuist dat de aannemer aanspraak maakte op betaling van € 100.000,- hetgeen door het college tot op de dag van vandaag wordt beweerd.

Zijn oorspronkelijk aanspraak was € 15.000,- lager, zoals zijn tweede offerte (uitgebracht op 11 maart 2015) duidelijk maakt.

Ook de bewering van het college dat de aannemer overging tot verzwaring van het elektra-netwerk om zijn imago te beschermen is door de aannemer allang weerlegd.

Hij voorzag imago schade voor stichting en gemeente indien hij conform bestek zou opleveren, waardoor er geen gebruiksvergunning zou kunnen worden afgegeven.

Niet de aannemer, maar de opdrachtgever is verantwoordelijk voor het bestek. De verantwoordelijkheid van de aannemer bestaat er uit om de opdrachtgever te waarschuwen, dat uitvoering van een bestek niet tot een gewenst bouwkundig resultaat zal leiden. Dat is in dit geval ook gebeurd.

Onweerlegbaar feit daarbij is, dat er tussen gemeente en stichting een maanden durend verschil van mening bestond over wie moest opdraaien voor de kosten van dit meerwerk en dat de aannemer de daaruit voortvloeiende vertragingskosten gecompenseerd wilde hebben.

Feit is verder, dat het college op 11 maart 2015 met de aannemer een compromis sloot over een bedrag waarin zowel de kosten van verzwaring als de kosten van vertraging waren verwerkt. Maar dat men de democratische controle op dat compromis (waar verder niets mis mee is) onmogelijk maakte door (tot op de dag van vandaag) te weigeren het verslag daarover te overleggen. Zogenaamd omdat het uit efficiëntie overwegingen niet is gemaakt.

In plaats daarvan maakte het college een “offerte” openbaar die (op het moment dat ze aan de raad getoond werd) al achterhaald was door een tweede offerte.

Tot slot dit, het begrip “voor eigen rekening en risico” krijgt een wel heel merkwaardige betekenis als je met een aannemer overeenkomt dat je hem € 100.000,- zult betalen in ruil voor werkzaamheden die in werkelijkheid maar € 30.000,- aan kosten met zich meebrengen.

Waarbij het meerdere bedoeld is als compensatie voor de kosten van vertraging (voortvloeiende uit het verschil van mening met de toekomstige huurder over een betaling van de kosten).

Hoewel ik al die aspecten al ettelijke keren heb beschreven heeft de “politiek” (inclusief mevrouw Keesman) daar nooit op gereageerd. Hoewel een persoonlijke vergelijking mij te ver gaat, zie ik overeenkomsten tussen onze lokale bestuurscultuur en dat van het regiem onder Ceausescu.

Verdraaiing van feiten, die door “volksvertegenwoordigers” niet worden opgemerkt en weersproken, maar getolereerd.

En nu maar afwachten welke krasgevoelige ego’s mij gaan aanklagen.

Auteur: Pim

Hoe lang blijft een democratie nog een democratie, als alleen het recht van de sterkste geldt? Toon alle berichten van Pim