Helaas is de feestdag van de democratie (dat ons gemeentebestuur afgelopen zaterdag organiseerde in het stadhuis) niet geworden wat ik er van had gehoopt.
Dat had te maken met het feit dat op hetzelfde moment het stadhuis was opengesteld voor de open monumentendag, waardoor het verloop van de feestdag enigszins in het water viel.
De aangekondigde quiz over de lokale politiek ging wegens gebrek aan belangstelling niet door.
De lunch met raadsleden beperkte zich uiteindelijk tot een kadetje kaas met de PvdA raadsleden Shawn Vriendjes en Karin Kunst. Overigens niet de enigen met wie ik van gedachten heb gewisseld.
Niettemin een positief stukje in de Enkhuizer Krant over deze feestdag, waarbij een foto van de enige burgerlijke deelnemer (ikzelf) het bewijs vormt van het welslagen van deze dag.
Uit het verslag in de krant maak ik verder op, dat onze bestuurders van mening zijn dat de getoonde belangstelling voor marmeren vloer, het prachtige behang en de oude portretten van regenten een eerste stap zijn op weg naar een beter begrip van de lokale democratie.
Uiterlijk vertoon dat tot doel heeft om de aandacht af te leiden van de inhoud. Degenen die het gebouw tot stand brachten waren geen democraten maar regenten.
Kosten nog moeite werden gespaard om te benadrukken hoe belangrijk zij zichzelf (ten opzichte van de rest van de bevolking) wel niet vonden.
Qua kleding steken onze hedendaagse regenten daar inderdaad nogal bij af. Ik ontwaarde sandalen, werkschoenen, korte broeken, maar hoewel het uiterlijk vertoon van onze tegenwoordige regenten minder is geworden, is het eeuwenoude standsbewustzijn en de daarbij behorende ijdelheid hetzelfde gebleven.
Voor mij bestaat de essentie van de democratie er uit dat we vertegenwoordigers mogen kiezen die er op toezien dat de hedendaagse regenten hun macht op correcte en juiste wijze aanwenden en dat is (wat mij betreft) wel een feestje waard.
Helaas is het merendeel van onze huidige vertegenwoordigers er van overtuigd dat dit niet hun taak is. Nadat ze een stadsbestuur (regenten) hebben samengesteld zien ze het niet als hun taak die regenten te controleren, want dat zou de sfeer van hun maandelijkse samenzijn met die regenten alleen maar bederven.
Ze noemen zich volksvertegenwoordigers, maar in werkelijkheid zijn ze één geworden met de regenten die ze hebben aangewezen.
En zolang die situatie blijft voortduren lijkt me een feest van de democratie wat voorbarig.
En eigenlijk is het een beetje treurig dat men “het zich vergapen aan het machtsvertoon van voormalige regenten” uitlegt als een nuttige introductie voor de hedendaagse democratie.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Ik snap Enkhuizen wel. De keuze tussen een “dag van de democratie” of Open Monumentendag is snel gemaakt. Ik ben in het Waaggebouw, de Westerkerk, de Zuiderkerk, het Snouck van Loosenhuis, het oude Weeshuis én nog even in het stadhuis geweest (voor het geschilderde behang in de burgemeesterskamer). Veel leuker!!
(ik behoor, vrees ik, tot de groep cynische kiezers die het vertrouwen qua politiek wel zo ongeveer kwijt is)
LikeLike
En ik maar denken dat ik -vrij bescheiden al zeg ik zelf- op een krentenbol met boter sta te kauwen, zit ik dus eigenlijk gewoon ijdel te zijn en tegen regenten aan te schuren.
Waar zit volgens jou die ijdelheid dan?
LikeLike
Shawn, de ijdelheid zit hem in het feit dat de raad (als instituut) zich voortdurende laat vleien met het idee dat men het hoogste orgaan van de gemeente is, maar dat zij van die machtspositie zelden of nooit gebruik maakt om wanbeleid van het college te corrigeren.
Als het de raad al opvalt (wat zelden het geval is) dan gaat zij daar gewoonlijk schouderophalend aan voorbij.
Als schrijnend voorbeeld van dat wanbeleid het gegeven dat een ambtenaar een betalingsverplichting voor de gemeente aangaat ter grote van € 30.000,- (was in oorsprong € 70.000,-) zonder dat hij de reden daarvoor schriftelijk heeft vastlegd.
LikeLike
Schaar je dat onder ijdelheid of onkunde?
LikeLike
Beide. IJdelheid maakt het onmogelijk kritiek van anderen te accepteren.
Voor de raadsvergadering van 5 juli heb ik zeker 6 column’s geschreven waarin ik beargumenteerde waarom wat er in het raadsvoorstel stond niet waar kon zijn.
Na de behandeling door de raad heb ik beargumenteerd waarom de ingediende amendementen absurd waren. Het amendement dat door jouw partij werd gesteund was o.a..absurd, omdat jullie het rechtsprincipe dat “iedereen die arbeid verricht recht heeft op betaling voor die arbeid” overboord gooide. Een opmerkelijk standpunt voor een partij die zich sociaal democratisch noemt.
Het door SP en CDA ingediende amendement was absurd omdat het de verplichting inhield dat de stichting € 60.000,- van de gemeente zou moeten lenen voor werkzaamheden die (ook door de gemeente) begroot waren op € 30.000,-.
Na het inzage van het dossier, dat alle partijen ter inzage hebben gekregen, constateerde ik dat tenminste op twee niet onbelangrijke punten de lezing van het college afweek van hetgeen er door de aannemer is bevestigd.
Kortom, ik heb een reeks van feiten aan het licht gebracht die de raad had kunnen en moeten weten, maar die door de raad doelbewust zijn genegeerd. Er is geen raadsfractie die mij op dat punt heeft durven tegenspreken.
Of het hier gaat om onkunde of ijdelheid vind ik minder van belang. IJdelheid gaat dikwijls gepaard met kortzichtigheid. Het resultaat daarvan is voor iedereen zichtbaar.
LikeLike