Zelf heb ik het begrip hofhouding wel eens gebruikt als metafoor voor de gemeentelijke organisatie.
Daarbij denk ik aan de drie elementen van die organisatie. Het college, de ambtelijke ondersteuning en de toezichthouder, de raad.
Een hofhouding kenmerkt zich volgens mij door een strikt hiërarchische structuur, waarbij overdreven veel aandacht wordt besteed aan uiterlijk vertoon en daarbij passende fatsoensnormen. Vastgelegd in protocollen, gedragsregels en niet te vergeten een ongeschreven mores.
Maar bij een hofhouding hoort volgens mij ook, machtsstreven, intriges en heimelijke tegenwerking om persoonlijke belangen veilig te stellen.
Nu is het niet zo, dat dit probleem niet wordt onderkend. De ene management/organisatie guru is nog niet vertrokken of de andere dient zich aan. Mijn eigen suggestie ter verbetering berustte op een eeuwen oud concept. Het aanstellen van een hofnar of paljas.
Die zou zich kunnen onttrekken aan de vaak verstikkende fatsoensnormen en de andere leden van de hofhouding een spiegel kunnen voorhouden. De prijs die hij er voor betaalde was dat hij (anders dan de andere leden van de hofhouding) nooit in aanmerking zou komen voor promotie of een machtspositie.
In een democratie bepaalt niet de koning wie er deel mag uitmaken van de hofhouding maar de kiezer. Vandaar mijn kandidaatstelling, hetgeen ik achteraf gezien betreur, omdat zij berustte op een denkfout. Het is een denkfout die populair is bij politici. Ze bestaat uit de opvatting dat je dingen alleen maar kunt veranderen door er aan deel te nemen.
Met andere woorden, druk van binnenuit is effectiever dan druk van buitenaf. Zelf denk ik, dat het omgekeerde waar is en daarom prijs ik mezelf gelukkig, dat de Enkhuizer bevolking in haar onmetelijke wijsheid besloten heeft om de Enkhuizer raad niet te verrijken met een Paljas.
Het statutaire doel van Paljas is niet om de belangen van bepaalde groepen te behartigen, maar om de discussie tussen die groepen te bevorderen en mogelijk te maken. Het voornaamste middel om dat doel te bereiken is het in stand houden van een weblog waarop ieder zijn opvatting of mening naar voren kan brengen.
Doel en middel zijn na de verkiezingen niet veranderd, maar wil dat zeggen dat hierdoor ook een soort hofhouding is ontstaan, zoals de reageerder beweert?
Ik citeer hem nogmaals,
Ik zie ook weinig reacties met andere geluiden: deze site lijkt inmiddels ook een eigen hofhouding van trouwe reageerders te hebben die alles onderschrijven. Mooi om te zien dat op deze blog eigenlijk hetzelfde ontstaat als wat volgens de schrijver aan de Breedstraat speelt. Zonder contextuele toetsing verworden meningen en ideeën tot ideologieën, niet?
Pardon? Het ontbreken van tegengeluiden wijst op het ontstaan van een hofhouding? Waar is de hiërarchische structuur? Waar zijn de fatsoensregels, waar is het streven naar macht? Waarom associeert hij de lezers van een blog met een hofhouding?
De gevestigde orde formuleert een opvatting. Ik formuleer een tegengeluid. Een bescheiden groep mensen waardeert dat. De gevestigde orde negeert het omdat dit tegengeluid geen reële bedreiging vormt voor hun machtspositie.
In de Breedstraat gaat het om het uitoefenen van macht. Op dit blog gaat het over een uitwisseling van argumenten. Dat de gevestigde orde zich daarbij niet of nauwelijks laat horen wijst niet op het ontstaan van een hofhouding. Het wijst op een gebrek aan belangstelling van de gevestigde orde.
En daar zit (wat mij betreft) het echte probleem. Democratie bestaat bij de gratie van een discussie op basis van argumenten. Als die discussie ophoudt, dan houdt uiteindelijk de democratie op.
De zinsnede “Zonder contextuele toetsing verworden meningen en ideeën tot ideologieën, niet?” begrijp ik niet, maar misschien wil Henk dat nog eens uitleggen.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 