In de Enkhuizer krant van vandaag lees ik;
Zo wordt de Stichting Recreatievoorzieningen Enkhuizen als beheerder van het zwembad nauwelijks geprikkeld om zijn bedrijfsvoering efficiënter en economischer in te richten. En dat moet anders, vindt de gemeenteraad.
Ach, dus het stichtingsbestuur moet meer geprikkeld worden vindt de Raad. En wie zijn zij dan wel niet om dat te vinden? Heeft de raad zelf ook maar enig inzicht in de bedrijfsvoering waar zij zelf de scepter over zwaait?
Nauwelijks, in de programma begroting staat weliswaar een stukje tekst over de bedrijfsvoering, maar harde cijfers ontbreken. Toen de fusie van de drie ambtelijke organisaties ter sprake kwam vroeg voormalig raadslid Noorman naar parameters aan de hand waarvan de voortgang kon worden afgemeten.
Ze zijn er nooit gekomen en de vraag is nooit herhaalt.
Het wegsaneren van de onderhoudsdienst zou een enorme besparing opleveren, alleen kon nooit worden duidelijk gemaakt hoeveel.
Wel keurt de raad met enige regelmaat kredieten goed, die betrekking hebben op de bedrijfsvoering. Zoals bijvoorbeeld een krediet van € 200.000,- voor het voorbereiden van een Europese aanbesteding van het REZ.
Die zou met eigen personeel gebeuren, maar de personeelskosten van het eigen personeel zijn reeds verantwoord in de eigen begroting. Of is het wellicht zo, dat men nog twee ton tekort kwam op de eigen bedrijfsvoering en men dat gat zich langs deze wilde dichten?
Ik heb daar al eerder over geschreven, maar net als het Stichtingsbestuur laat de gemeenteraad zich niet prikkelen. Je zou wensen dat het anders was, maar onze lokale machthebbers hebben nu eenmaal hun eigen normen en waarden.
Typisch gevalletje van Mattheus 7:3-5. Over de splinter en de balk.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Matheus 7:3-5 is een gecanoniseerde jij-bak, daar kun je weinig mee.
Hou het bij dit dossier: Wat betreft het zwembad, was het de bedoeling dat we tot een realistische financiering zouden komen, zonder open-einderegeling. Het zou een gebrek aan (politiek) fatsoen zijn om het zwembad de zwarte piet toe te spelen. Het betreft immers ons eigen besluit.
Wat betreft parameters, heeft een econoom me ooit het simpele sommetje gegeven:
Beleidsdoelstelling=(1.werkwoord+object)+(2.indicator+norm+tijd)
1. slaat op het bestuur 2. slaat op beheersing van je beleidsdoel.
Illustrerend; Het verkleinen van dekkingstekort zwembad door het verhogen van inkomsten horeca met 15% in 2 jaar.
Als je tot zo een doelstelling komt spreek je van een duidelijke parameter. Valt er te te meten en bij te sturen.
Nu is niet alles perfect meet- en stuurbaar, maar ik zie het begrip parameter angstvallig weinig voorbij komen. En als ze er al zijn wordt dit oordeel weergegeven in “leuke smileys” in plaats van harde cijfers.
Als een parameter als risico wordt beoordeelt met een oranje smiley of de kleur oranje, zegt dit niks over de risico’s, het zegt wat over de paint-vaardigheden van de opsteller van het rapport.
LikeLike
Wat me intrigeerde was de veronderstelling van de raad, dat het zwembadbestuur onvoldoende werd geprikkeld om tot een verstandige bedrijfsvoering te komen.
Dit als gevolg van het feit dat er een open eind overeenkomst bestaat tussen gemeente en zwembad waarbij de gemeente te tekorten automatisch voor haar rekening neemt.
Nu ken ik de exploitatie begroting van het zwembad niet en dus durf ik daar weinig over te zeggen.
Wel weet ik dat de Raad soms besluiten neemt die de exploitatie bemoeilijken. Zo heeft ze in haar bezuinigingsdrift besloten dat het zwembad abonnement voor bewoners van de seizoencamping moest komen te vervallen.
Een broekzak/vestzak operatie waarbij geld dat oorspronkelijk bijdroeg aan de zwembadexploitatie nu bijdraagt aan de camping exploitatie, maar met één nadelig effect.
Campingbewoners met kinderen zijn minder geneigd om van het zwembad en de daar gevestigde horeca gebruik te maken.
Kostte een middagje zwemmen voor campingbewoners vroeger niets extra en was men geneigd die middag af te ronden met een patatje voor de kinderen, nu kost een middagje zwemmen plotseling een aanzienlijk bedrag en wordt er daarom minder gebruik gemaakt van de horeca.
Maar waar het me eigenlijk om ging was het prikkelen door buitenstanders om na te denken over de bedrijfsvoering waar je verantwoordelijk voor bent.
Net als het zwembad heeft de gemeente ook een openeinde regeling in de zin dat de belastingbetaler altijd zal opdraaien voor de kosten.
En de vraag is dan ook, in hoeverre laten raadsleden zich door buitenstaanders “prikkelen” als het gaat over een efficiënte bedrijfsvoering.
Ik merk daar weinig van. Om te beginnen verstrekt de gemeente daarover weinig informatie en ten tweede wordt daar door raadsleden nooit naar gevraagd.
Uit de door het SED gehanteerde verdeelsleutel zou je kunnen concluderen dat de personeelskosten in Enkhuizen hoger waren dan in de andere gemeenten, maar waaruit dat verklaart kan worden is me niet duidelijk.
Kennelijk is de bedrijfsvoering (de kosten van de ambtelijke organisatie) een onderwerp waar zo min mogelijk over gesproken mag worden.
LikeLike