Wat mij in de inleiding van Noorman ook aangenaam heeft getroffen waren de gloedvolle woorden die hij wijdde aan het peuterspeelzaalwerk.
Zo’n veertig jaar geleden was ik voorzitter van het comité die dat werk in Enkhuizen wilde introduceren en daar op vrij korte termijn ook in slaagde.
Overigens niet zozeer mijn verdienste, maar van de echtgenote van de toenmalige directeur van school A, Els Puister, die de werkelijke motor achter het comité was.
Om haar betrokkenheid te schetsen. Hoewel ze hoogzwanger was, had Els bij geen vergadering verstek laten gaan. Nadat we een vergadering hadden afgebroken omdat de weeën zich aankondigde (het kind werd de volgende dag geboren) belde ze een week later al weer op wanneer de volgende vergadering zou zijn.
U begrijpt dat met zo’n vrouw in het bestuur het voorzitterschap niet meer was dan een erebaantje.
Els was de mening toegedaan dat mannen toch niet naar vrouwen luisterden. In plaats van tegen die opvatting te ageren, vond ze het praktischer om gewoon een man te zoeken die als voorzitter wilde optreden en haar keuze viel op mij.
Het kwam om een of andere reden niet bij me op haar tegen te spreken.
Ze vond het prima dat mannen beslissingen mochten nemen, zolang het maar beslissingen waren waar ze mee instemde.
Die peuterspeelzaal kwam trouwens razend snel van de grond in het voormalige burgemeestershuis in de Westerstraat en ik denk dat we daarmee een van de eersten in West-Friesland waren.
Veertig jaar later dacht een soortgelijk kunstje nog eens te herhalen met een soort peuterspeelzaal voor ouderen. Een jeu de boulesveldje ergens in het midden van de stad, maar dat liep uit op een jammerlijke mislukking.
Om te beginnen ontbrak er natuurlijk een Els en bovendien zijn er inmiddels zoveel adviesorganen voor ouderen, dat je je in een compleet ambtelijk proces moet storten wil je zoiets simpels realiseren.
En daar kon ik, inmiddels 40 ouder, het geduld niet meer voor opbrengen.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Hé, dat wist ik niet. Leuk om te lezen en ben het met je eens dat er een woud is aan adviesorganen welke allemaal hun ding doen maar wat qua concrete zaken en uitvoering niet echt iets concreets oplevert.
Daarom staat er ook in het akkoord opgenomen dat de WMOraad het enige * en wettelijk bepaalde* adviesorgaan hoort te zijn van het college.
Maw: Een afvaardiging in die WMO raad van elk zodat er een gezamenlijk en breed gedragen advies kan worden geleverd op plannen en beleid van de gemeente met betrekking tot WMO gerelateerde zaken.
LikeLike