Wat mij ook opviel tijdens de discussie over het voornemen tot “projectoptimalisatie” was het ontbreken van elke verwijzing naar de wet van Parkinson.
Zoals bekend mag worden verondersteld, concludeert Parkinson, dat het aantal in dienst zijnde ambtenaren zelden een indicatie is van de hoeveelheid werk dat er moet worden verricht.
Zo als de hiernaast gepubliceerde diagram duidelijk maakt is de tijd die besteed wordt aan het vervullen van een taak slechts een fractie van van de tijd die daarvoor beschikbaar is gesteld.
Het is algemeen bekend, dat vrijwel elke bureaucratische organisatie meer tijd besteed aan het oplossen van de eigen organisatorische pijntjes, dan aan het doel waaraan men zijn bestaansrecht ontleent.
Professor Cyril Northcote Parkinson publiceerde zijn wet in 1957 en deze is nog steeds onverminderd van kracht. Anders zou de bewering die het college doet ten aanzien van de te bereiken besparingen niet kunnen worden gedaan.
Het feit, dat men meent dat door middel van “projectoptimalisatie” de duur van de behandeling van een aanvraag van 12 maanden terug denkt te kunnen brengen tot 1 maand vormt immers het bewijs dat de wet van Parkinson ook in 2012 nog steeds onverminderd van kracht is.
De logisch conclusie daaruit lijkt me, dat de kosten van de gemeentelijk dienstverlening (in de vorm van leges) dus vele malen hoger is zij behoort te zijn, maar gek genoeg denkt men eerder aan een verhoging van de leges dan aan een verlaging.
Grappig is natuurlijk ook, dat degenen die de afgelopen 50 jaar verantwoordelijk zijn geweest voor het werken overeenkomstig de wet van Parkinson, nu opeens weten hoe de gevolgen daarvan ongedaan kunnen worden gemaakt.
Althans, dat weten ze nu nog niet, maar ze hebben een brochure gelezen waarin staat dat er een oplossing voorhanden is en die oplossing heet “lean management” en blijkt voor een bescheiden bedrag van € 280.000,- beschikbaar.
“Lean management” wekt de suggestie, dat men na het doorlopen van het traject zal beschikken over minder management, maar dat lijkt me een ijdele hoop.
De gebruikelijke uitkomst van dergelijke processen is dat er in de lagere echelons wat personeel zal worden worden ontslagen, terwijl er voor de hogere echelons nieuwe activiteiten zullen worden bedacht. De reden voor dit verschijnsel is nauwkeurig omschreven in het Peter Principe, maar daarover een volgende keer.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Maar je weet toch, geen karikatuur maken van LEAN management! Daar zit heel veel denkwerk, zorg en aandacht in! 😯
LikeLike