Als Uw nieuwe TV het begeeft, dan bent U natuurlijk enorm geholpen als de verkoper zegt dat hij zoiets nog nooit eerder heeft meegemaakt.
Gelukkig zorgt de afgegeven garantie meestal wel voor een oplossing, maar iets ingewikkelder ligt het toch als het gaat om dienstverlening van instantie of instelling.
Als die zeggen ergens nooit eerder van gehoord te hebben, dan bedoelen ze meestal te zeggen dat ze Uw klacht niet erg serieus kunnen nemen.
Pas als er meerdere mensen met dezelfde klacht komen is men bereid iets te ondernemen. Helemaal vlekkeloos werkt het systeem niet. Ik heb het ook wel eens meegemaakt dat ik er zeker van was dat meerdere mensen dezelfde klacht hadden ingediend, maar dat men nog steeds volhield er nooit eerder van te hebben gehoord.
In dat soort van gevallen heeft men gewoon geen zin om de klacht in behandeling te nemen. Omdat behandeling te veel tijd of geld kost bijvoorbeeld.
Wat ook help bij het indienen van een klacht is Uw maatschappelijke status. Is die hoger dan degene bij wie U de klacht indient, dan is de kans vele malen groter dat Uw klacht in behandeling wordt genomen, dan de klacht van iemand wiens maatschappelijke status lager is dan degene die de klacht in ontvangst neemt. Gewoonlijk wordt die categorie met een kluitje het riet ingestuurd.
Als ik beide wetmatigheden op de kwestie Goudenregenstraat toepas dan is het verdere verloop van de gebeurtenissen voorspelbaar.
Zelf woon ik al meer dan 14 jaar tot volle tevredenheid in een huis van Welwonen en had ik tot op heden alleen maar lovende woorden voor die instantie. Dat men op zulk een drastische wijze zou ingrijpen in het bestaan van een huurder had ik tot voor kort niet voor mogelijk gehouden.
Kortom ik geloofde in de doelstelling die men mij had voorgeschoteld. Ik geloof zelfs dat het in 99,9% van de gevallen gaat zoals het daar staat omschreven.
Maar ik heb het tegendeel voor mijn ogen zien gebeuren en wat zeggen we dan over die 0,1% van de gevallen waarin het niet gebeurd.
Pech gehad. Neemt U daar ook genoegen meer als U TV stuk blijkt te zijn, wat in 99,9% van de gevallen ook niet gebeurd.
Ik neem grif aan dat zoiets als in de Goudenregenstraat nooit eerder is gebeurd, maar is dat dan het “bewijs” dat het deze keer ook niet is gebeurd? Het lijkt me een merkwaardige manier van bewijsvoeren.
Toch zal deze bewijsvoering bepalend zijn voor het verdere verloop van deze kwestie. Op basis daarvan zwijgt men de kwestie dood en na een maand is iedereen het weer vergeten.
Dat kan ook makkelijk, want de maatschappelijke status van mijn blog is vrijwel nihil en daarmee is de cirkel dan weer rond.
Nooit eerder voorgekomen + lage status van de boodschapper = doodzwijgen.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Arno, correct ik heb vanaf het eerste moment gezegd dat er juridisch gezien niets viel te bereiken. De rechter had geen andere keus dan te doen wat hij heeft gedaan. Ook nr 5 had geen keuze. Als je werkgever niet betaalt omdat hij failliet is gegaan is dan is er geen sprake van keuzegedrag (zoals Welwonen ons wil doen geloven), maar van overmacht.
De enige die een keuze had was Welwonen. Men kon naar de rechter stappen (met voorspelbaar resultaat) of men kon begrip tonen voor de precaire situatie waarin haar huurder (buiten zijn schuld) terecht was gekomen, men koos voor het eerste.
De tweede keuze die men kon maken was het moment van executie. Men kon de huurder een redelijke tijd gunnen om vervangende huisvesting te vinden. Ik heb persoonlijk dat verzoek aan Welwonen voorgelegd. Per kerende post kreeg ik antwoord, men weigerde.
Pas toen realiseerde ik me dat het feitelijk een voortzetting was van de onverkwikkelijkheden van drie jaar daarvoor. Toen wilde men reeds dat nr 5 zou gaan verhuizen. Omdat men er niet in geslaagd was het overlast verhaal handen en voeten te geven had men naar andere middelen gezocht om tot hetzelfde resultaat te komen.
Dat er geen kwaadaardigheid achter zit is een nobele gedachte, maar helaas ver bezijden de waarheid. Er zijn twee gesprekken geweest waarin de bijdrage van de functionaris uit weinig meer bestond dan treiterig op het vonnis wijzen en zeggen “daar staat het”.
Hij had (dank zij het faillisement) een cadeautje in de schoot geworpen gekregen waar men al niet meer op gerekend had. De rechter had het verzoek tot ontbinding op basis van de ingebrachte argumenten voorlopig afgewezen. Als de proeftijd zonder strubbelingen was verlopen dan was de afwijzing definitief geweest.
Dan het doodzwijgen. Ik ben een simpele particulier die meningen opschrijft over zaken die in Enkhuizen plaatsvinden. Welwonen is aan mij geen enkele verantwoording schuldig. Als ze er voor kiest nergens op te reageren gebeurt er verder niets. Dat ligt iets gecompliceerder wanneer de Raad over deze kwestie vragen stelt. Dat heeft Stella Quasten reeds gedaan.
Als ik op mijn blog constateer dat Welwonen zich in deze kwestie gedraagt als een ordinaire huisjesmelker onder verwaarlozing van haar welzijnstaak, dan lijkt het mij, dat je als raadslid daar aanleiding in ziet om vragen te stellen. Tenzij je vindt dat ik uit mijn nek klets natuurlijk. Stella is kennelijk een van de weinige raadsleden die bereid is om me serieus te nemen. Dank daarvoor.
Overigens kan ik de antwoorden op die vragen eenvoudig zelf verzinnen.
Iets in de trant van, het gaat hier om een incidenteel geval. We doen geen mededelingen over individuele gevallen. De directie van Welwonen heeft het college verzekerd dat er geen reden voor ongerustheid hoeft te bestaan over welzijnstaken die door Welwonen worden uitgevoerd. Einde verhaal, klaar is Kees, over tot de orde van de dag.
Maar voor het slachtoffer is het geen incident maar een diep ingrijpende gebeurtenis in hun leven. Ze zijn nog jong dus misschien komen ze er overheen, maar misschien komen ze terecht in een neerwaartse financiële spiraal die weer tot allerlei andere ongelukken kan leiden. Wie zal het zeggen.
Op zijn minst zijn verontschuldigen op zijn plaats en compensatie voor de kosten van de gedwongen verhuizing. Niet op grond van een juridisch gelijk, maar op grond van een moreel gelijk.
Misschien dat Stella een mogelijkheid ziet om dat te bepleiten, maar zelfs dan moet er nog een meerderheid zijn die dat ondersteunt en ook dat zie ik niet een, twee, drie gebeuren.
Namelijk, als de raad zou besluiten een vergoeding toe te kennen dan is dat tevens gezichtsverlies voor Welwonen. Ik denk zomaar dat er een meerderheid is die Welwonen dat gezichtsverlies wil besparen. En dat een meerderheid op zoek gaat formeel klinkende uitvluchten. Ik schrijf al bijna 4 jaar over de Raad dus enige ervaring met die materie kan me in dat opzicht niet worden ontzegt.
Opvallend vind ik ook dat het NHD nog geen aandacht aan de vragen van Stella heeft besteed. Er is volgens mij namelijk wel degelijk sprake van nieuws. Als de grootste welzijnsorganisatie van Enkhuizen namelijk niet handelt overeenkomstig het door haarzelf vastgestelde beleid, dan lijkt me dat nieuws, maar kennelijk heeft het NHD redenen om daar anders over te denken.
Tot slot je praktische vraag. De nieuwe huurder is bekend en neemt alles over. Daarmee is het gevaar van aanvullende rekeningen (zoals ik die eerder beschreef) van de baan.
LikeLike
nee Pim, dat bedoel ik niet, dit soort zaken zouden in nederland nooit mogen gebeuren maar ik ben me ook bewust dat er twee kanten aan een verhaal zijn.
toch vind dat zelfs als iemand ruim over de grens is en er geen samenwerking meer mogelijk is dat er wel voldoende tijd gegeven moet worden om de woning te verlaten.
maar dat is meer een moreel recht en geen juridisch recht.
waar je mensen te kort doet is de aannamen dat als iemand zegt dat hij dat nog nooit eerder heeft gehoord dat dit doodzwijgen is.
Ik heb in 20 jaar nog nooit dat soort gedrag waargenomen, wel zie je dat zaken niet goed worden vastgelegd of door gecommuniceerd waardoor de linkerhand niet weet wat de rechter hand doet.
kortom, er zit geen kwaadwilligheid achter, hooguit een collectief desinteresse. (semi-overheid heeft de neiging om vanuit regels te denken)
Status komt er dus niet bij kijken.
Mocht je ooit weer in zo’n situatie terecht komen, ga dan gewoon eens langs, vraag naar de manager en vraag die wat zijn doel is.
maak dan je probleem bespreekbaar en ik garandeer je dat er een oplossing komt.
dan nog even een praktische vraag, er moet een vloer worden uitgebroken en er moet gewit worden voor de 7e.
Is dat nog gelukt anders moeten we op facebook even kijken of er een klusploeg gevormd kan worden?
LikeLike
duidelijk!
Ik was op je blog gekomen doordat stella deze had gelinkt dus vandaar mijn vragen.
Toch denk ik dat deze persoon er nog het meeste mee is gebaat dat er snel een andere oplossing wordt gevonden.
Hier blijven is voor beide partijen niet handig, mocht er in de toekomst wat gebeuren dan wordt er meteen weer opgeschaald.
Ook denk ik dat met 5 dagen voor de uit huis zetting er niet veel anders op zit.
met betrekking tot het bovenstaande, ik heb zowel in commerciële instellingen als bij (semi) overheid gewerkt.
Nog nooit ben ik iemand tegen gekomen die zijn werk doet om andere dwars te zitten.
Wel is het zo dat (semi) overheid vaak als organisatie moeilijk de bocht door komt.
Dit incident wekt dan misschien de indruk zoals boven geschreven maar daarmee doe je toch heel veel mensen te kort.
LikeLike
UIt mijn voorgaande stukjes (inclusief mijn reacties op de commentaren) had je kunnen concluderen dat er inderdaad geen weg terug is. Betrokken kreeg alleen maar uitstel als hij een getekende huurovereenkomst van een andere verhuurder kon overleggen. Dat is wonder boven wonder gelukt met een particuliere verhuurder.
De weg via een commerciële verhuurmakelaar was sowieso afgesloten. Die vraagt onmiddellijk om loonstrookjes en die kon hij niet produceren. Betrokkene is al blij dat hij na de bouwvak weer aan de gang kan.
Dat Welwonen zich van dat soort omstandigheden niet bewust zou zijn, vertellen ze maar in de Rijp. Maar dan wel achterin want voorin geloven ze het al niet meer.
Door het incident te omschrijven zoals ik heb gedaan doe ik geen mens te kort. Ik heb alleen de naam van Draaisma genoemd omdat de brief met de afwijzing door hem is ondertekend. Of hij die brief ook heeft opgesteld weet ik niet, maar gaat me eigenlijk ook niet aan.
De andere betrokkene heb ik slechts bij functie genoemd.
Ik heb hem in het verleden tweemaal benaderd met het verzoek wederhoor toe te passen. Dat weigerde hij. Leg me uit, waarom doe ik anderen (die in soortgelijke organisaties werken) te kort door feiten en omstandigheden uit de doeken te doen.
Doe je nu niet precies wat ik in het bovenstaande berichtje betoog? Het komt zo weinig voor dus we kunnen het slachtoffer rustig in de stront laten zakken en er is geen haan die er naar kraait.Vind je dat een bevredigende gang van zaken?
Tot slot, dat je in de gezegende omstandigheid verkeert nog nooit iemand te hebben ontmoet die zijn werk doet om anderen dwars te zitten is opmerkelijk, maar heb je ook wel eens aan de mogelijkheid van oogkleppen gedacht?
LikeLike
dat snap ik, maar ik lees hier niet dat er was mis gaat en hoe we dat beter kunnen doen.
wat ik hier lees is jou perceptie van hoe de gemeente met je om zou gaan als je misschien in de toekomst een probleem zou hebben….
Ik denk dat je dan de plank een beetje misslaat.
Dus nogmaals ik ben benieuwt naar jou reden om het bovenstaande te schrijven?
LikeLike
Ach, je bedoelde de aanleiding voor mijn stukje.
Misschien is het verstandig dat je eerst even de eerdere stukjes leest die ik hierover heb geschreven, dan krijg je een vrij duidelijk beeld van wat de aanleiding is.
Kort samengevat komt het er op neer, dat een gezin met twee jonge kinderen 4 weken de tijd gegund wordt om ander onderdak te vinden. Lukt ze dat niet, dan worden ze op straat gezet, hun huisraad in de container gegooid en worden hun kinderen overgedragen aan jeugdzorg.
En dat allemaal in opdracht van de organisatie die de gemeente Enkhuizen met het welzijnswerk heeft belast.
Hoe je het beter kunt doen is de strekking van een vraag die raadslid Quasten aan het college heeft gesteld. Het lijkt me de moeite waard om het antwoord van het college af te wachten.
Dat je in het stukje hierboven leest dat het mijn perceptie is van hoe de gemeente met mij om zou gaan als ik in de toekomst misschien een probleem zou hebben vindt ik een interessante samenvatting waar ik zelf nooit op zou zijn gekomen. Waarschijnlijk omdat ik het niet om die reden heb geschreven en het woord gemeente er zelfs niet in voorkomt.
Dat je denkt dat ik de plank een beetje missla vind ik een waardevolle conclusie, nu nog even de argumenten waar je hem op baseert.
De reden dat ik bovenstaande heb geschreven is, dat ik verwacht dat degenen die verantwoordelijk zijn geweest voor de gang van zaken de kwestie liever doodzwijgen dan hun verontschuldigingen aanbieden.
LikeLike
En als aanvulling op mijn laatste zin, Verder verwacht ook niet dat degenen die hen ter verantwoording zouden kunnen roepen dat ook zullen doen, maar zich in liever allerlei bochten zullen wringen om zich daar aan te kunnen onttrekken. Teneinde de verhoudingen niet te verstoren.
LikeLike
M.a.w. de organisatie die je “slaat” is dezelfde organisatie die je eigenlijk moet “troosten en helpen”.
LikeLike
ik mis een klein detail…. WAT is er nou gebeurd waar je niet goed bij geholpen bent?
LikeLike
Kijk eens naar Radar dan krijg je ongeveer een beeld van wat er zo al mis kan gaan.
LikeLike