Eindelijk weer eens goed nieuws vanuit de Goudenregenstraat, de nieuwe huurder voor nummer 5 is bekend. Die is bereid gebleken om de vloerbedekking en nog wat andere zaken voor een zacht prijsje over te nemen zodat daarmee het gevaar van aanvullende rekeningen door Welwonen, als genoemd in kaalplukken, lijkt verdwenen.
Ik neem aan dat er op nr 7 ook gejuich is opgegaan toen het nieuws bekend werd dat nummer 5 diende te vertrekken. Daar woont immers de stuwende kracht achter het deportatie comité dat zich reeds in maart 2009 had gevormd om bij Welwonen te bepleiten dat nummer 5 uit de straat verwijderd zou worden.
Nog mooier, de nieuwe huurders zijn een ouder echtpaar zonder thuiswonende kinderen, zodat de nachtrust van nr 7 niet langer verstoord zal worden door luidruchtige kinderen die al om 7 ‘s morgens onder de douche gaan.
Een van de vele vormen van overlast die men tot dusver van nummer 5 had ondervonden en die door Welwonen serieus waren genomen.
En dat alles dank zij de niet aflatende ijver van de leefbaarheid-coördinator van Welwonen die zijn vanaf maart 2009 gekoesterde wens, het vertrek van nr 5 uit de Goudenregenstraat, uiteindelijk in vervulling zag gaan.
Dat daarvoor een klein beetje geluk nodig was deert verder niet. Geluk kun je ook maken, zoals dezelfde leefbaarheid-coördinator inmiddels al heeft aangetoond.
Inmiddels is de leefbaarheid in de straat enorm toegenomen en verheugt iedereen zich op de terugkeer van de gezelligheid uit de jaren 40/45 van de vorige eeuw, toen het nog algemeen gebruikelijk was om ongewenste elementen uit de samenleving te verwijderden.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
@Pim.
De achtergronden waren me al duidelijk.
Wat ik bedoelde te zeggen met schelden, dreigen etc.. Het zal voorgekomen zijn dat beide buren elkaar es de waarheid hebben gezegd. Misschien is de leefbaarheid coördinator door je buurman toegesproken in een emotionele toestand van woede en ergernis. Die kans is er.
In zijn geval leef ik met hem mee, omdat ook ik uiteindelijk politie aan mijn deur heb gehad. Laat ik mijn geval verwoorden als zijnde “kwalijke toestanden” op mijn adres. Die zijn niet geconstateerd. Die waren er ook niet.
Een jaar later kwam de leefbaarheid coördinator op eigen verzoek bij me thuis en moest vaststellen dat er geen (nog steeds) kwalijke toestanden waren. Die verwachtte hij wel aan te treffen, en reageerde best verrast. We zijn overeengekomen dat de klachten uit “de buurt” ten onrechte waren. Maar ook dat ze uit de duim gezogen waren. Puur speculatie en stemmingmakerij.
Mijn buurman wist mij naderhand aanleiding na aanleiding op te noemen waarom ik als “verdacht” zou kunnen worden beschouwd. Dan weet je gewoon dat hij het is geweest die heeft lopen janken over onwaarheden.
Ik heb de voorvallen diplomatiek aangepakt. En in het geval van jouw buurman is dat misschien niet zo gegaan als bij mij. Zoiets werkt nooit in je voordeel.
Ik heb in elk geval ook in een gesprek allereerst de sancties te horen gekregen, voordat ik mij had verantwoord en alle klachten had ontkracht. Huisuitzetting was de eerste….en de daaruit vloeinde kosten was de tweede. Herkenbaar he?
Als je dan al met het water aan de lippen leeft, en weet dat je “buurt” je probeert te beschuldigen van onwaarheden….zie dan je geduld nog maar es te bewaren wanneer de huurstichting je aan huis komt om je te confronteren met dit soort roddels.
Als deze site minder publiek was, dan gaf ik je meer details. Om privacy redenen doe ik dat niet. Ik lach er vandaag de dag om…. maar destijds kwam het stoom uit mijn oren, en ik heb er langdurige emotionele schade van gehad. Om al dit soort redenen leef ik met je buurman mee…maar ook met jou, want na een voorval als dit kijk je nooit meer hetzelfde aan tegen je buurt waarin je je ooit prettig hebt gevoeld.
LikeLike
Ok Robert, maar laten we niet proberen overeenkomsten te zoeken (die er ongetwijfeld zijn) tussen jou situatie en de situatie die ik ken.
Welwonen beweert dat de eerdere strubbelingen geen rol hebben gespeeld. Ik geloof daar niets van, maar als ze dat willen volhouden vind ik het prima. Hun optreden deugt (ook zonder die verwijzing) niet.
LikeLike
@ Pim..
De vergelijkingen heb ik je geboden om je aan te moedigen in je wantrouwen dat die strubbelingen geen deel uit zouden maken van de motivatie van Welwonen. Bij mij ging het niet om de huur. Dat is voor mij bewijs genoeg dat strubbelingen wel degelijk meewegen.
Misschien moet je de leefbaarheid coördinator eens benaderen met vragen. Mijn ervaring met hem is dat hij een stuk begripvoller is dan het personeel op kantoor.
LikeLike
Robert, in mijn e-mail correspondentie lees ik dat in in het verleden tot tweemaal toe mijn diensten heb aangeboden (om te voorkomen wat er nu is gebeurd). Beide keren is dat aanbod afgeslagen, ik ga me niet voor de derde maal aan hem opdringen.
LikeLike
Welwonen heeft een leefbaarheid coördinator die heel goed aanspreekbaar is.
Ik heb hem en zijn side-kick (als team) ook eens op bezoek gehad naar aanleiding van “klachten”. Ik heb mij goed voorbereid op hun bezoek aan “hun eigen huis” (waarin ik louter mag wonen). De klacht van Welwonen heb ik erkend. Ik heb daarna klachten van 2-den en 3-den erbij te horen gekregen, waarvan ik heb kunnen duidelijk maken dat zij zich een huisnummertje vergisten. De twee laatste categorieën kon ik prima verklaren, waarom ik dat niet ben…. da’s mijn buurman. Die geeft onderhoudsmonteurs ,of andere uitvoerders die voor Welwonen klussen aan je huis uitvoeren een grote mond. Ik kon zoal wat zaken opnoemen die de coördinator zich herinnerde.
Ik heb daarna nog maar wat incidenten opgenoemd. Daarbij nog maar even aangegeven dat de buren aan zijn andere muur tijdens mijn woonperiode al 4 keer zijn gewisseld. Van twee ex-huurders heb ik naderhand verzekerd gekregen dat hun verhuis-motieven puur om mijn buurman waren te doen.
Nu werp ik wellicht een aas toe om deze kwestie vanuit een ander perspectief te belichten, maar laten we wel zijn: Overlast. Welk van de twee is het?.. Is dat iemand die leeft, werkt en woont binnen binnen onze grenzen van “sociale tolerantie”. Of is het de irritatie van een toeschouwer die zijn ergernis niet kan relativeren dat een ander gezin dan de zijne minstens zo succesvol is als de zijne, maar op een manier die hij zelve afkeurt? (Lees: ik moet dit, dat, zus en zo om iets te bereiken.. en hullie doen maar raak)
Ik denk dat in mijn geval diplomatie en beheersing ertoe hebben geleid om duidelijkheid te verschaffen over de werkelijke situatie tussen “klachten” , of een jankende buurman van mij. Ik denk dat in de Goudenregenstraat-kwestie er door de leefbaarheid-coördinator louter is vastgesteld dat er een conflict gaande was tussen twee buren welke is verwoord in schelden, dreigen en frustratie. En degene die dat middel heeft aangegrepen wordt nu in het nadeel wordt gesteld.
LikeLike
Ik heb ook geen enkele slechte ervaring op welk gebied dan ook met Welwonen. Daarom kwam deze uitkomst (ook voor mij) dan ook als een volslagen verrassing.
Je spreekt over een conflict waarin sprake was van schelden, dreigen en frustratie. Ten eerste herken ik die eerste twee niet en ten tweede beweert Welwonen dat dit conflict geen enkele rol heeft gespeeld. Niet dat ik daar iets van geloof, de brief van Draaisma spreekt voor wat dat betreft boekdelen, maar laten we Welwonen op dat punt het voordeel van de twijfel geven.
Blijft over wanbetaling als gevolg van onregelmatige betaling. Dat vond de rechter niet zo ernstig dat hij op grond daarvan ontbinding van de huurovereenkomst toestond. Hij verordonneerde wel een proeftijd en die verliep probleemloos (de huurder had kennelijk zijn lesje geleerd, wat in zijn algemeenheid ook het doel van een proeftijd is) totdat het bedrijf waar hij gewerkt had failliet ging en hij niet uitbetaald werd.
Van dat moment heeft Welwonen dankbaar gebruik gemaakt om alsnog haar gelijk binnen te kunnen halen. Was het daarbij gebleven dan zou je kunnen zeggen, eigen schuld dikke bult.
Maar dat men hem toen ook nog geen redelijke termijn wilde toestaan om een ander huis te zoeken is wat mij betreft toch inderdaad een stap te ver. Als je dan toch over frustratie wilt praten dan heb je dat hier. Frustratie over het feit dat men de overlastklachten nooit behoorlijk heeft kunnen onderbouwen en geloof me, ze hebben het geprobeerd. Met politie en al.
De vraag is nu, wat doe je als je met zoiets wordt geconfronteerd. Wendt je je hoofd af en zeg je het is mijn pakkie an niet want voor dat je het weet nemen ze mij in het vizier. Zoek je excuses, omdat 99% van de tijd wel goed gaat?
Of zeg je hardop dat iets niet deugd als je van mening bent dat het niet deugd. Als de leefbaarheid-coördinator een beter sfeer in de straat had willen bewerkstelligen dan heeft hij jammerlijk gefaald. De meningen zijn nog nooit zo verdeeld geweest.
LikeLike
ach er is niet zoveel verandert sinds 40/45 je moet nog steeds erg uitkijken voor de veraders onder ons, verplicht paspoort of andersinds bij je hebben ( ausweis geloof ik )
werken voor een slaven loon
alleen kopen in de bijna verplichte winkels ( andere kleine winkels worden weggesaneerd zodat alleen het grootkapitaal en de meelopers overblijft )
DE mooie baantjes worden vergeven aan de kampioenen in kontkussen en liefhebbers van tot aan de oksel toe bruine armen
voor het ergste gepeupel zijn er voedselbanken opgericht waar men onder speciale omstandigheden voedsel mag halen wat door de grote winkelketens word afgeschreven als zijnde schenking aan het goede doel ( wel van de belasting afrekken natuurlijk
ieder die aan de wensen van het buro voldoet krijgt voorrang bij het krijgen van goedbetaalde baantjes goedkope huisvesting,en er wordt zonodig een oogje toegeknepen bij onfrisse zaakjes
LikeLike
misschien zijn de nieuwe huurders een beetje doof en moeten ze de t.v. en radio iets harder zetten (niet te hopen voor huurders nr.5) maar wel voor nr.7……..:)
LikeLike