Op zijn weblog stelt Christian Bokhove de filosofische vraag, hoe het komt dat projectontwikkelaars het voor het zeggen lijken te hebben in Enkhuizen.
Wanneer zij hun afspraken niet nakomen lijkt het nooit voor hen gevolgen te hebben en wordt het met de mantel der liefde bedekt. Waarom is dat, vraagt hij zich min of meer af.
Tja, dat vraagt de overgrote meerderheid van de bevolking zich ook regelmatig af.
Misschien, omdat de door het College gemaakte afspraken niet zo sluitend zijn als ze door het College worden voorgesteld.
Misschien omdat de meerderheid van de Raad zichzelf liever ziet als medebestuurder dan als toezichthouder.
En als medebestuurder toont je in de eerste plaats begrip en neemt je genoegen met nieuwe (boterzachte) beloften.
Dat gebeurt niet alleen in Enkhuizen, maar overal. Bijvoorbeeld ook bij een zorginstelling als Philadelfia. Ook daar mocht het bestuur ongehinderd zijn gang gaan van degenen die geacht werden er toezicht te houden. Met desastreuze gevolgen.
Kortom, van tijd tot tijd vertellen onze bestuurders sprookjes, die hun toezichthouders maar al te graag willen geloven, omdat het anders minder gezellig wordt.
De websites van het meerendeel van de politieke partijen maken duidelijk, dat men, eenmaal gekozen niets meer te melden heeft aan de kiezer en men er volledig op vertrouwd dat met een houding van ouwe jongens krentenbrood de beste resultaten zijn te behalen.
Voor henzelf (en wat vertrouwelingen) zal dat ongetwijfeld het geval zijn, maar of de gemeente Enkhuizen en de gewone kiezer daar ook baat bij hebben is twijfelachtig.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Ik vind je onderscheid toezicht versus besturen wel duidelijk. Het gebeurt inderdaad. Om die reden moet je denk ik terughoudend zijn in het bedenken van oplossingen. Dat is m.i. de taak van een bestuurder. Anders bestaat het gevaar dat je instemt met een mede door jou verzonnen oplossing en daarna je “kindje” niet meer los kunt laten. Daar is het zo door jou al eerder beschreven “vooroverleg” zo goed voor: het helder krijgen wat de toezichthouder denkt en een goede oplossing vindt. Het meest zuiver is om voorstellen van een college zo objectief mogelijk te bekijken. Dat zou een hele raad moeten doen, in de geest van het dualisme. Daar heb je meteen het coalitie/college “probleem”. Aan de andere kant: als raadslid mag je ook met initiatiefvoorstellen komen. Ook een vorm van besturen. Daar wortdt dan van verwacht dat ze helemaal uitgewerkt zijn. Ook hier een in mijn ogen helder pad: je doet een voorstel en het college (+ apparaat) werkt het uit.
LikeLike