Pasivisme is het idee om kiezers (die normaliter niet gaan stemmen) omdat zij geen keuze kunnen (of willen) maken uit de bestaande politieke stromingen, toch bij het democratische proces te betrekken.
Een pasitive stem is niet van invloed op de politieke verhoudingen, maar wel op het aantal politici dat uiteindelijk op het pluche zal mogen plaatsnemen.
Nergens is dat meer urgent dan bij de Europese parlementsverkiezingen.
Het Europarlement heeft inmiddels 785 leden. Het vergadert zowel in Straatsburg als in Brussel. Alleen al die maandelijkse verhuizingen kosten de belastingbetaler 200 miljoen euro per jaar.
Alle pogingen dit circus tot een einde te brengen stranden op de onwil van de parlementariërs om deze (voor henzelf uiterst lucratieve) waanzin te beëindigen.
Slechts 285 van de 785 parlementariërs wenst het onderwerp zelfs maar in behandeling te nemen.
Als meer afgevaardigden meer democratie betekent, dat is de Chinese Volksrepubliek het meest democratische land ter wereld.
Nederland heeft (meen ik) 27 vertegenwoordigers in het Europarlement. Niemand die ze kent, het is onduidelijk tegenover wie ze verantwoording afleggen.
Nauwelijks 20% van de bevolking wenst nog zijn stem uit te brengen voor deze farce.
De democratie leidt geen enkele schade als het aantal vertegenwoordigers tot een vijfde terug zou worden gebracht.
Nederland zou er in dat geval 5 hebben, we zouden ze kennen en ze dus ter verantwoording kunnen roepen. Ze zouden evenveel in de melk te brokken hebben dan de 27 nu.
Zelf zullen de Europarlementariërs nooit zo’n drastische stap (die indruist tegen hun eigenbelang) nemen.
Alleen de kiezer kan dat voor hen doen. Door middel van een pasive stem.
Om heel Europa te overtuigen van het nut van een Pasive stem zouden we in Nederland daar eerst eens op moeten oefenen. De provinciale staten verkiezingen in 2010 lijken daar uitstek voor geschikt.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 